The Unknown Detectives

1: Transferee

"Journey, tumulong ka muna dito!" Ani ni Mama habang hawak-hawak ang mga bag n'ya at agarang isinakay sa kotse.

"Mom, did we really need to do this? Ayoko na!" Naiirita kong sabi habang nagbubuhat ng mga gamit namin upang dalhin sa kotse.

Nakakainis na mag-iiba na naman kami ng bahay dahil sa trabaho ng Tatay ko. I am grade 12 this year at sa 13 years kong pag-aaral kasama na ang kinder ay naka-20 na lipat na kami ng bahay hindi pa kasali yung hindi pa ako nag-aaral Magkakaroon pa ba ako ng kaibigan at this point? I don't know, but one thing for sure lilipat na naman ulit kami.

"Wag na puro salita at tumulong ka na dahil mamaya ay aalis na tayo, malayo-layo pa ang bagong bahay natin at ayokong gabihin dahil lang d'yan sa pag iinarte mo."

"Kaya walang kaibigan anak n'yo, palipat-lipat kayo ng bahay." Nagmamaktol kong sabi rito kaya naman natawa ito.

"Sabihin mo yan sa Dad mo at hindi sa akin, I'm not the one who put us in this kind of situation." Natatawa parin ito habang binubuhat ang mga gamit namin papasok sa kotse.

"Where's Dad pala?"Tanong ko pagkatapos naming ilagay lahat ng gamit namin sa kotse, well konti lang naman ang gamit namin dahil hindi naman na kami masyadong sentimental sa bagay-bagay na wala ng kwenta.

Paano ka magiging sentimental kung ilang buwan lang need mo na ulit umalis dahil lilipat na naman ng bahay?

"I don't know, baka na una na roon dahil ang sabi n'ya sa akin ay ie-enroll ka raw n'ya at mag do-dorm ka na raw para naman doon ka na muna at hindi ka na palipat-lipat dahil alam naman namin ang paghihirap na ginawa mo noong nakaraang taon." Ani nito kaya napa buntong hininga na lang ako dahil sa sinabi nito.

Talagang iba ang pinagdaanan ko nung grade 11 dahil hindi ako pwede basta-basta lumipat lang ng school pero kailangan dahil ulit sa trabaho ng tatay ko at dahil dun kailangan ko mag summer class para lang hindi bumalik ng grade 11.

This is the first time na nangyari iyon dahil sa elementary at junior high school ko naman ay okay lang na nag iiba ako ng school dahil wala masyadong mawawala sa akin at nandoon pa rin ako sa kung ano ang nangyayari at meron pang time na mas huli pa ang napapasukan kong school sa inaalisan ko.

"What school is it?" Tanong ko kaya naman napahawak pa ito sa baba n'ya upang alalahanin kung saang school ba nila ako papapasukin.

"Laverista University."

Napatayo ako sa sinabi n'yang iyon pero agad ring naupo dahil nakalimutan kong nasa loob pala ako ng kotse. That is quite a famous school. Whoever goes to this school is either a celebrity or something you've seen on TV, in ads, on billboards, and so on. In short, they are all rich. And you need an enormous amount of money to send your child there!

"You're joking, right?!" I asked, but she just laughed at my reaction.

"Chill, I still don't know basta alam ko iyon ang sinabi ng Tatay mo sa 'kin." Natatawa na ani nito kaya naman napahinga ako ng malalim. Ewan ko pero parang ang bigat ng pressure na naramdaman ko nung sinabi iyon ni Mama I feel like hindi ko kakayanin.

"What if d'yan nga talaga ako, what should I do? Saka may pera ba tayo na ganun kalaki?" Dire-diretso kong tanong dito.

"Kung pera ang problema tatay mo na bahala d'yan saka hindi ka naman bobo alam kong yakang-yaka mo yan." Pang momotivate nito sa akin.

"Heh."

"What?!" I was shocked when my Dad confirmed I will be a student of Laversita University this school year.

"But Dad I'm okay sa kahit anong school lang hindi mo na kailangan pang ilagay ako sa ganoong school, did we even have a money for that?" Pagtanggi ko rito dahil ayokong maging pabigat sa kanila pero umiling lang sa akin si Papa.

"No, it's okay." Ngiting ani nito kaya naman tumingin ako kay Mom para tulungan ako ngunit mukhang hindi rin ako tutulungan dahil sa kakaibang ngiti na nasa mukha nito.

"Journey, it's okay." Ani ni Mom at lumapit sa akin sabay hawak sa balikat ko.

"Gusto ko masolo tatay mo pag wala itong trabaho." Napangiwi naman ako sa sinabi ni Mama. So they neglect me para lang magkaroon pa ako ng kapatid?

"Hazel!" Suway sa kan'ya ni Dad na ikinatawa lang ni Mom.

"I'm kidding but It's okay na dun ka na muna para naman hindi ka na rin mahirapan na paalis-alis ng school and for a year lang naman na nandoon ka dahil baka pag ipinagpatuloy mo roon ay baka mawalan na kami ng pera." I know Mom is joking and serious at the same time.

"Pwede naman sa ibang school, right?" Tanong ko sa kanila pero parehas silang umiling.

"I'm so sorry, Honey, but na enroll na kita dun at nag bayad na ako sayang naman ang binayad ko" Sabi ni Dad kaya naman nawalan na ako nang pag-asa na pag ibahin ng school dahil mukhang desidido na talaga sila na roon ako mag-aral kaya pumayag na lang ako pero kahit naman hindi ako pumayag ay naka enroll na ako sa Laverista University kaya sure akong wala akong magagawa kahit ano man ang mangyari.

Well, dito ko na ata patutunayan na tama na Journey ang ipinangalan sa 'kin ni Mama cause I will make my own journey in that school.