BELA.

♥ 19 ♥

~  BARIŞ ~

Gelen telefon üzerine apar topar kalkmak zorunda kalmıştım.Ah şu Yücesoylar !Her yerden çıkmak zorundalar. Yiğitin bana telefon etmesi beni hayliyle tereddüt etmişti bir şeyden şüphelenmiş olabilir miydi acaba?Tam eskiyi geride bırakmışken onunla tekrar karşılaşmak sinir bozucuydu.

Anlaştığımız yere onun aksine daha erken gelmiştim.Saatime baktığımda vakitte gelmişti ve tam o sırada da Yiğitin içeri girmesi bir olmuştu. Yine aynıydı hiç değişmemişti..

-Yine eskisi gibi çok dakiksin Yücesoy!

Ağır ağır yanıma yaklaşarak tam önümde durdu . Ellerini ceplerine sokarak sert bir bakış almıştı.

- Sende haddinden fazla erken !

Bu laf sokması üzerine yine kafam geçmişe gitmişti .Lanet olsun hayat boyu birbirimizi suçlayacaktık . Konuyu hiç açmadan direk aklımdakini sormuştum.

-Beni buraya neden çağırdın? Açıkcası daha birbirimizin sesini duymayız sanıyordum.

Ellerini cebinden çıkartarak sertçe konuşmaya başladı.

-Bende seni bir daha görmem sanıyordum! İlk önce benim sorum buraya neden geldin !?

Gerileyip duvara yaslandım gelmem sebebimi bilmesine gerek yoktu ki bunu Çağrınında duyması işleri dahada bozacaktı

-Bu seni ilgilendirmez ! Beni bunun için çağırdıysan gidiyorum.

Hızlıca yanıma gelip yakama yapıştı.

-Bana bak seni pislik ! Buraya neden geldiğini söyleyeceksin anladın mı tekrar hayatları mahvetmene izin vermeyeceğim!

Ellerini yakamdan indirterek bende ona bağırmaya başladım.

- Hayat felan mahvettiğim yok benim.Şu inadından  vazgeç!

Tekrar yakama yapışıp beni duvara doğru itti.

-Ettin! Sen hayatları mahvettin! Onun hayatınıda mahvettin hepsi senin suçun .! Şimdi sıra kimde ?

-Yine suçları bana yüklüyorsun her zaman yaptığın gibi ben senin gibi kaçmadım o acıları hep yaşadım !

Evet şimdi eski hesaplar ortaya çıkmıştı. Hızlıca yanıma gelip suratıma sağlam bir yumruk çaktı

-Sen hiç bir şey yaşamadın !Beni dinleseydin bunlar olmayacaktı. Seni kaç kere uyardım .Onu kendinden uzak tut dedim.

Burnumdan akan sıvıyı silip ona döndüm.Bende onun yüzüne bir yumruk atmıştım bu sefer.

- Yeter artık! Denemedim mi sanıyorsun ama onu seviyordum uzak duramadım. Ve O da beni bırakmadı tüm sinirin buna değil mi?

-Aaaahh .!!!
Sinirle bağırıp karnıma bir yumruk geçirdi.

-Hala bencilce davranıyorsun sevgin yüzünden onu mahvettin sana beni bekle dedim sen ne yaptın tek kahraman olmak uğruna onu harcadın!!

Neden şimdi herşeyi unutmuşken tekrar ortaya çıkardı acı şeyler !şimdi anlıyorum ki asla geçmişte kalmamıştı.
Hızlıca yerden kalkıp bende ona yumruk attım.

-Hayır! Hiç bencilce olmadım. Onu seviyorum dediğinde sizden uzaklaşmaya çalıştım ama biz iyi dosttuk ... kahraman olmak istemedim ! Lanet olsun keşke ben ölseydimde o yaşasaydı dedim hergece!

-İşte sen bunun için hergün acı çekeceksin . Benim gibi ...keşke onun senin peşinden gitmesine izin vermeseydim.

Ağzımdaki kanı tükürüp yorgunca yere çöktüm. İkimizinde yüzü kan olmuştu .O da yorgunca yanıma oturdu. Birbirimize bakmadan konuşmaya başladık.