BELA.

♥ 10 ♥

 .

Bir çarpma sesiyle hemen yataktan istemsizce fırladım. Hızlıca etrafa bakıp ne olduğunu anlamaya çalıştım. Ve ne olduğunu anladığımda derin bir nefes alıp ellerimi terli saçlarıma geçirip geriye attım. AHH lanet olsun!  Çok korkmuştum. Komodinin üstünden telefona baktım.

Daha saat 4.06 idi. Ve dışarıda deli gibi yağmur yağıyordu. Balkonumun kapısını açık bıraktığım için kapı sürekli cama doğru çarpıyordu. Ve odada rüzgârdan perdeler uçuşuyordu. Bir an soğuktan titredim. Şort ve askılıyla yatmıştım.

Kapatmak için yöneldiğimde perdenin arkasında bir gölge görür gibi oldum. İstemsizce korkup yorganımın altına girdim hemen. Sonra yaptığım saçmalığın farkına varıp yorganı hızlıca üstümden attım ve perdeye doğru baktım. offff! Tam paranoyak oldun sedef! Kalkıp kapıyı kapattım. Hava zaten aydınlanmaya başlamıştı yavaş yavaş. Ve yoldan araba seslerini de duyabiliyordum. Ya bu saatte insanlar neden yeni bir günle koşuşturmaya başlar ki… Bu düşünceleri hemen kafamdan attım. Deli gibi uykum vardı. Hemen yorganın altına girdim ve uyumaya çalıştım. Birden büyük bir şimşek çakınca istemsizce yorganımı sıktım.

Offf! Gök gürlemesini hiç sevmiyorum.diye söylendim .ellerimi gevşetip tam uykuya dalacağım sırada.arkamda büyük bir soğukluk hissettim hatta ıslaklık…ne olduğunu anlamak için kıpırdandığımda belimde bir şey hissettim..bana yavaşça sarılan .ve kaskatı kesildim.neydi bu şimdi.!acaba rüyamı görüyorum?yok yok daha uyumadım ki ve bu rüya olamayacak kadar gerçekti.

bir an ellerim belime gitti ve ellerim bana sarılan soğuk ellere değdi.kafamı arkama çevirmeye çalıştım ama elin sahibi olan beden beni daha çok tutsak almaya başladı.elleri ince belimi sımsıkı kavramıştı ..ayaklarını ayaklarıma dolamıştı ve başını da enseme saçlarımın arasına bastırmıştı.resmen kilitlenmiş gibiydim.gram hareket edemiyordum  hatta kıpırdanma bile.şuan çok anlatılmaz bir haldeydim.hem soğuk hem sıcak…onun soğukluğunda hem üşüyor hem de sarıldığından dolayı yarattığı sıcaklıktan terliyordum..
Bir süre sonra sadece şoktan ağzımdan mırıltı halinde şu kelimeler döküldü

-kimsin? !

Hala susmaya devam ediyordu ve yavaşça enseme doğru nefes alıp veriyordu.biraz daha kendime gelmeye çalıştım çünkü korkmaya başlamıştım.neydi bu şimdi ?! Gizli hayranım falan mı var! Durumumun el verdiğince kıpırdanmaya çalıştım. Arada da söyleniyordum.

-yeter artık bırak beni? Kimsin!

Ve ensemde hissettiğim ses ürpermeme neden oldu

-şşşttt! Sakin ol bücür…

Ve o an sanki tüm nöronlarım intihar etmiş gibiydi. Hislerim birbirine karışmış haldeydi. Korku… Şaşkınlık... Dehşet… Ölüm. Evet ölüm. Emin olmak için titrek bir ses çıktı ağzımdan

-Ça..ça ..Çağrıı ?!

Yine yavaşça hiç kafasını hiç oynatmadan sessizce konuşmaya başladı.

-başka birini mi bekliyordun yoksa bücür… aa tahmin edeyim sevgilim diye yanında dolaştırdığın iti mi yoksa?

Deyip beni sertçe daha çok sıktı. Nefesim kesildi gibi oldu ve hızlı hızlı solumaya başlamıştım

-lütfen diye inledim sessizce..bırak canım acıyor.

-bu acı daha hiç! Sana daha beterlerini yapıcam.

İstemsizce gözümden yaşlar akmaya başlamıştı. Sesimdeki titremeye engel olamadan

-neden?neden bana bunu yapıyorsun?neden bu kadar kötüsün..?!