BELA.

♥ 15 ♥ {Davetsiz Misafir}

Boğazımda hafif bir acı vardı ve sanki üzerimde bir ton ağırlık...gözlerimi açmaya çalışsam da olmuyordu .Başım deli gibi ağrıyordu.

Yarı sersem bir şekilde yataktan kalkmaya çalıştım. Bu neydi böyle! Üstümü ne kadar örtmüşüm heralde annemdir deyip uyurgezer gibi ezbere mutfağa doğru gitmeye basladım. Hala cok uykum vardı.

Hafif sağa dogru dönüp asagıya inecektim.ama istedigim gibi olmadı.saga dönmemle kafamı duvara toslamam bir oldu.noluyo lan dememle gòzlerimi actigimda buyuk çaplı bir şok gecirmistim.

BURASI BİZİM EV DEGİL !

En son ... en son ben parktaydım..sahil..picler...Çagrı!!!hersey kafamda yerine oturup film şeridi gibi geçerken herseyi simdi hatirlamistim.

En son Çağrıyı durdurmaya çalışmıştım ama ben onu engellemeye çalışırken o kolunu ittirince benimde suya düşmüstüm .

eee peki beni kim kurtardı?Ve en önemli soru ben nerdeyim?

Ayaga kalkıp etrafa göz gezdirmek en iyisi.çok güzel dekore edilmiş güzel küçük bir odaydı .sanki eşyalar özenle seçilmiş gibiydi.

Camdan dışarı baktığımda yeşillik bir yerdeydik.gerçekten tam yaşamak istediğim gibi bir yerdi.insana huzur veren..ama etrafta kimse yoktu.

Kaçırıldım mı lan ben yoksa?dedim bi an .yok canım olur mu?en iyisi diğer odalara da bakmak.

odadan dışarı çıktığımda tam karşımda bir oda daha vardı.tıklattım ama hiç ses gelmedi.içeri girdiğimde burası diğerin aksine daha loş bir odaydı.uzun zamandır gelinmemiş gibi ama burasıda çok güzeldi.

masanın üstünde bir resim vardı.resmi elime aldığımda bu yüzler .... Çok tanıdıktı aslında..Ahh! Çağrının arkadaşlarından bi kaç kişiyle çekinilmiş bir fotoğraftı.Demir,Evren,Ayaz ve Çağrı.ilk defa bu kadar mutlu görüyordum onu.en doğal hali gibiydi.

Demekki onlarla eskiden gelen bir arkadaşlığı vardı.hepsi ne kadarda küçükler.çimenlere oturmuşlardı.bu evdi büyük ihtimalle ve Çağrının evindeydik o zaman.Ama kendisi ortalarda yoktu.beni bırakıp gitmiş olamazdı heralde.

Yavaşca resmi bırakıp odadan çıktım. merdivenlerden seslenerek aşağıya indim ama hiç ses yoktu.yaa boğulma tehlikesi geçirmişim insan yalnızbırakır mı ?!off ne bekliyodum ki başımda sabahlamasınımı.

mutfağa girdim karnımda çok açtı ama dolabı açınca geri kapatmam bir oldu sıfır yemek. Telefonum da yokki arasam.içeriye doğru gerçekten kapıda bir kaç tıkırtı duydum.

-çağrııı ..!

Ses gelmeyince tekrar bağırdım ama cevap gelmedi.acaba başına bir şey mi geldi ki?ne olur olmaz elime hemen masanın üstündeki tavlayı aldım.

Yavaşca beklerken arkamdan " noluyo burda " diye ses duyunca var gücümle bağırıp elimdekini gelenin başına indiriyodumki çevik bir hareketle elimi tutmuştu ve birlikte koltuğa düşmüştük.gözlerimi yavaşça açtığımda karşımda şok olmuş bir Çağrı vardı.

-gerçekten ben yokken beni öldürme planları mı yaptın?hemde bununla!

- Şey aslında öyle denmez ama...

-Nasış denirmiş çok merak ettim. Tek başına rahat duramıyo musun sen ?

-sende beni niye yalnız bırakıyosun?korktum ses vermeyince o kadar seslendim.

-tüm suç benim oldu yani.bu kadar korkak olduğunuzu bilmiyordum hanfendi.duymamışım seni .ne bileyim hemen ayaklanacağını sen uyanana kadar yiyecek bir şey almaya gitmiştim.uzun zamadır gelmiyorum buraya.