BELA.

♥ 13 ♥

Acaba ne yapsam?!

Tezgahın üstünde duran iğneyi çağrıya saplayıp kaçsam mı?yok yok ..! Bu saçma düşünceler içerisinde içeridekilerin bakışları şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. aahh napıcam lanet olsun! Kaderime boyun eğip kararımın arkasında mı duracaktım? Ama bu hiç adil değil!

Kafamı yavaşça çevirdiğimde Çağrı elini duvara dayamış olacakları görmek için can atar bir hali vardı ve bu odadan asla iğneyi yemeden çıkamazsın diye havalı bir bakış atıyordu bana. Omuz silktim hiç umursamıyormuş gibi.

Derin bir nefes aldım ve arkama döndüm ondan korkmuyorsun dedim kendime. ahh! Ne demezsin dedi içimden bir ses. Kapıya doğru ilerlemiştim ki kapıdan doğruldu ve beni omuzlarından tuttu. Kaşlarını çatıp sinirli bir şekilde bana baktı ve kulağıma doğru eğilip konuşmaya başladı.

-az önceki yaptığının cezasını ödemeden bu odadan çıkamazsın

. Dedi tehditkâr bir ses tonuyla ve alayla devam etti.

- Aferin akıllı bücürmüşsün ki beni uğraştırmadan direk kan alma odasına girdin.

Sesinde öyle eğlenen bir ton vardı ki. Pislik! Kafamı çevirdim ve omuzlarımdaki ellerinden kurtuldum. Ona bakarak ellerimi belime koydum. Bugün fazlasıyla özgüvenim yerimdeydi galiba

-hadi yaaa! Salak salak teklifler sunma o zaman bana.

Dedim ve kendime bile inanmadığım cesaretle boyumun el verdiğince omzuna çarparak çekil önümden! Dedim. Kapının kolunu tam tutmuştum ki. Elimden sıkıca tutup beni hızlıca kendine cevirdi ve belimden tuttu. Ve bakışlarını bana kilitledi.

-işte bu sondu bücür kotanı aştın!

Korku dolu gözlerle ona bakarken yanımıza bir hemşire yaklaştı ve ilk bana sonra çağrıya bakarak konuşmaya başladı.

-beyefendi ne zamandır ayaktasınız ve anladığım kadarıyla tartışıyorsunuz. Hastalar rahatsız oluyor. Acaba niye gelmiştiniz sorabilir miyim?

Susma hemşire! Konuş hemşire! İçimden hemşireye tezahüratlar yağdırırken çağrıya baktım. Kadın haklıydı bu sefille kaç dakikadır tartışıyorduk. Çağrının yüz ifadesinden sinirlendiğini anlayınca hemen konuşmaya başladım

-kusura bakmayın haklısınız bizde şimdi çıkıyorduk

dedim en sevimli ve mahcup halimle bir yandan da çağrının belimdeki ellerinden kurtarıyordum kendimi. Ama o beni daha sıkı tutarak hemşireye döndü ve konuşmaya başladı

-hayır, yalan söylüyor iğneden korkuyor?

Bu dengesiz acaba yine ne yapmaya çalışıyordu. Hemşire tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.

-yok, öyle bir şey saçmalıyor dedim ve kaçmaya fırsat arıyordum bir yandan da

-Dalgamı geçiyorsunuz?

Diye sordu kadın kızgın bir şekilde. Çağrıya ölümcül bakışlarımdan attım. Gıcık şey o kadar eğleniyordu ki! ahhh o iğneleri koluna teker teker batırıp tüm kanını çekmek vardıya…

Çağrı kadına dönerek ciddi bir yüz ifadesiyle dönerek.

-lütfen kız arkadaşıma bir kan tahlili yapılmasını istiyorum. Bizi buraya doktor yönlendirdi acilmiş kanında mikrop varmış

OOOHAAA! pis yalancı. Bir insan ayak üstü bu kadar yalan söyleyemez 12 dalda Oscar ödülü almalı bu hasta ruhlu adam. Dedikleriyle gözlerimi kocaman açmış şaşkınca ona bakıyordum. çok fazla sinirlenmiş diyecek laf bulamamıştım o ise bana dönmüş masumca sırıtıyordu. Hemşire telaşlı bir şekilde