Chapter 95
လူများက ဓား၏ဦးတည်ချက်အတိုင်းလိုက်ပါလာကြ၍ အဆုံးသို့ရောက်သောအခါ အတားအဆီးတစ်ခုက ပိတ်ထားသည်။ ဝိညာဉ်စွမ်းအားကို အသုံးပြုသော်လည်း အချည်းအနှီးပေ။ အစီအရင်နှင့်ပတ်သက်ပြီး ကျွမ်းကျင်သူမှာ တစ်ဦးတည်းသာရှိ၍ သူတို့အားလုံး ကျိုးရွှမ်လန်ကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်က မည်သည်မျှမပြောသော်ငြား ဒါဇင်ခန့်ရှိသော ဝိညာဉ်ကျောက်တုံးများကို ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ သူတို့ပတ်လည်ရှိ မြင်ကွင်းမှာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားပြီးကျဉ်းမြောင်းမှောင်မည်းနေသော ကျောက်ဂူ၏ ဝင်ပေါက်အရှေ့တွင် သူတို့ပေါ်လာသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်က ရှေ့မှ ဝင်လာပြီး သူ၏ညာလက်ကို ရှန်းလျိုရှန့် ရှေ့တွင် အနည်းငယ်မြောက်ကာထားသည်။
အတွင်းသို့ ဝင်လာသည်နှင့်အမျှ ဂူ အတွင်းပိုကျယ်လာကာ ဆူညံသောအသံများက အောက်ခြေမှ မှိန်ဖျော့ဖျော့ ထွက်ပေါ်နေသည်။
ထိုနေရာသို့ရောက်ရန် အမွှေးတိုင်တစ်တိုင်စာခန့် ကြာမြင့်ခဲ့၏။
ညည်းညူငိုကြွေးသံများက ပို၍ရှင်းလင်းလာသည်နှင့်အမျှ ရှန်းလျိုရှန့်က မျက်မှောင်ကြုတ်ထားလိုက်မိသည်။
ထောင့်စွန်းသို့ရောက်နေသော ကျိုးရွှမ်လန်က ရုတ်တရက် ရုပ်တန့်ကာ နောက်လှည့်ပြောလာလေသည်။
"ဒီမှာ လူပုံစံမပြောင်းရသေးတဲ့ သွေးနှောငယ်လေးတွေ အများကြီးရှိတယ်...ရှစ်စွမ်း မကြောက်ပါနဲ့..."
ရှန်းလျိုရှန့် ခေါင်းညိတ်ပြကာ ရှေ့သို့လျှောက်လာ၍ ကြည့်လိုက်သည်။
သူငယ်အိမ်များကျုံ့သွား၏။
စိုထိုင်းညစ်ပေနေသော မြေပေါ်တွင် သံလှောင်အိမ်ငယ်လေးများ သိပ်သည်းစွာ ပြည့်နှက်နေသည်။ လှောင်အိမ်တစ်ခုချင်းစီတွင် သွေးလွှမ်းနေသော လူတစ်ဝက်နတ်ဆိုးတစ်ဝက် ခန္ဓာများ ကွေးကွေးကလေးဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။
လေထုထဲတွင် ဆိုးရွားသော အနံ့ရနေသည်။ ရှန်းလျိုရှန့် အမှောင်ထဲသို့ကြည့်လိုက်သော အခါ ပုပ်နေသော အလောင်းများကို တွေ့လိုက်ရ၏။
