შევხვდებით

თავი 10

-ჩშშშ, მირა, დამშვიდდი, სიკვდილის წინ მაინც დამშვიდდი, აბა შენ იცი, მომიკითხე ჯონგუკის მამა- გაიცინა და ოთახიდან გავიდა. მირამ გონება დაკარგა

_______

-ჯონგუკ ცოტა ნელა თორემ ავილეწებით- თქვა ჯინმა

ჯონგუკი საშინლად ნერვიულობდა და მანქანას ჩქარა ატარებდა, უნდოდა სახლში რაც შეიძლება მალე მოსულიყო

-ჯონგუკ დამშვიდდი, ცოტა ნელა თქვა ჯიმინმა

-მალე უნდა მივიდეთ- თქვა ჯონგუკმა

-კი მაგრამ ცოტა შეანელე, თორემ რაღაცას დავეჯახებით

20 წუთის შემდეგ

ჯონგუკი მანქანიდან სწრაფად გადმოვიდა და სადარბაზოსკენ გაიქცა, სხვებიც მიყვნენ. ლიფტს ვეღარ დაელოდა და კიბეებით ავიდა, კიარ ადიოდა,არბოდა.

ჯონგუკი მიუახლოვდა კარებს და ღია დახვდა. სახლში შევიდა

-მირა სად ხარ?- ეძახდა ჯონგუკი მირას და ოთახებს ამოწმებდა

-მირა! მირა სად ხარ- ეძახდა თეჰიონიც , ჰობისთან და იუნგისთან ერთად ოთახებს ათვალიერებდა.

-ჯონგუკ, ხომ არ ძინავს? აბა ნახე მისი ოთახი- თქვა ნამჯუნმა

-დაიცა, ახლავე- ჯონგუკმა შეაღო მირას საძინებელი ოთახის კარები და არავინ დახვდა

-ღმერთო არ არის- თქვა ჯონგუკმა და ნერვიულად დაიწყო აქეთ-იქით სიარული

-ასე სად გაქრებოდა?- თქვა ჯინმა

-არ უნდა დამეტოვებინა მანქანაში ტელეფონი, არ უნდა დამეტოვებინა- თითქმის ყვიროდა კონგუკი

-ძმაო, დამშვიდდი- ამშვიდებდა თეჰიონი

-ვაიმე ჯონგუკ!- თქვა ნამჯუნმა სამზარეულოდან

-რა იყო? -ჯონგუკი გაიქცა სამზარეულოში, სხვებიც მიყვნენ

-ჯონ.... ჯონგუკ....- გახედა ფრთხილად ნამჯუნმა და ენა დაება

-რა იყო ნამჯუნ? -კითხა ჯონგუკმა.

-აქ წერილია...მირაზე...-გაოცებული და განერვიულებული მზერით უყურებდა წერილს ნამჯუნი