I'm the Professor's Roommate ( Sparkle Series #1 )

Epilogue

Epilogue

"Thank you, mom. Thank you for understanding me." Mom, tapped my shoulder. Pahiwatig na naiintindihan niya ako.

"I know naman.. na kahit anong gawin ko si, Farah, parin ang laman nang puso mo. At hinde ko na mapipigilan iyan. I will respect it."

I just nodded to Mommy before kissing her in cheeks. I said goodbye for a moment and left her in the living room , because, I was going to get ready to go back to the Philippines. Ito na ang oras para bumalik sa pinas... Bumalik sakanya. Bumalik sa taong mahal ko.

I fvcking miss her... So much.

"Oh.. Kevin. Your crying again. Don't cry please.. yan ang ayaw ni, Farah. Kevin uuwi kana... Babalik ka'na, babalik ka'na sakanya." Akusa ko sa aking sarili, dahil sa walang sawang pagtulo nang aking luha.

Hawak ko ang selpon ko, at doon maiigi na pinagmamasdan ang litrato ni, Farah. Na ngayon ay nakangiti saakin. Smiles that I want to see again that are real.. see right on her lips. smiles that made me miss everything. Fvck!

Ganito na ako.. simula nang iniwan ko siya sa pinas. That's the truth... I didn't leave her without a reason. I left for her.. para sa kinabukasan niya, sa kinabukasan nang anak namin. I knew the day I left her in the Philippines without saying goodbye that she was pregnant. She is carrying a child. At pinag-sisihan ko iyon. Pinag sisihan, na iniwan sila nang anak ko. My baby boy... Thanks for, Raven. Dahil sinabi saakin.

Thank you sa kapatid ko.

I stayed away for her, I stayed away to keep her and mommy away. Kaya hinde na'din, ako nag paalam dahil sa ayuko na mag alala pa siya saakin. I took mommy to another country to carry out my plan, to tell the truth about, Farah and me. Hinde naging madali saakin na sabihin sakanila ang totoo.. dahil sa bukod na nahihirapan ako mag isip sa pinas... Mas lalo na sa Russia, na minsan ay nauudlot pa. Pero hinde ako tumigil.

Untill, nasabi ko ang totoo kay mommy. Hinde pa siya naniwala nang una, But I accepted... Because who would believe that, right? Wala syempre... I welcome her slapped for me. Hinde masakit... Hinde masakit ang ginawa saakin ni mommy, lalo na at para ito sa asawa ko. Sa tunay at mahal kong asawa.

Kong may masakit pa doon? Yon ay yong pag sekreto sa ganong bagay. Kaya sasabihin at sasabihin ko talaga...

Pinalabas ko muna ang aking nararamdaman, before I left my condo where I stayed. Naroroon na din sila Mommy sa airport, at ako nalang ang hinihintay.

"Thank you, Jenson."

"No problem, prof. Balik po kayo, ah?" I tapped Jenson's shoulder before I nodded.

Pagkaharap ko ay siyang pag tigil ko nang makita ang kasama nila mommy at Luna. anong ginagawa nang babaeng 'to dito? Napansin siguro nila ang pag-titig ko kaya napunta ang atensiyon nila saakin. Kinawayan ako ni Luna.

Si Yun Hee.

Pinanatili ko ang pagiging seryuso.. sino ba siya para pakitaan ko nang ibang emosyon di'ba? She's no one..

"Your here.. tara na at naghihintay na ang private airplane natin." Ani ni mommy.

We nodded together before going inside. When we got inside, we split up. I'm the only one in the chair. I just leaned my head against the window like a plane.. my thoughts landed in my brain at the same time. Agad na dumapo sa isip ko ang mukha at mga ngiti nang mahal ko. Si Farah... Miss na miss ko na siya. But don't worry dahil uuwi na ako para sakanya—para sakanila ni Calvin.

Wait for me, Farah.. I will explain everything to you. I just hope you give me time to talk to you even though I know it's hard. Naipikit ko na lang ang aking mga mata.. and thinking hard about my plans for her.