Selaaam, nasılsınız?
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum
Bölüm Şarkısı
Andy Williams- Where I Do Begin
Pinhani-Ne Güzel Güldün
🌊
Yavaş yavaş doğruldum yataktan.
"Ama sen çok şiddet yanlısısın," dedi teessüf ederim der gibi. Başımı salladım.
"Yoo değilim," dedim gözlerimi ovuşturarak. "Bak," dedim sonra. "Odama girmene kim izin verdi bilmiyorum, hangi cüretle girdin onu da bilmiyorum, müziğimi niye kapattın onu hiç bilmiyorum ama rica ediyorum çık odamdan."
Konuştukça yükselen ve dizginlemeye çalıştığım sesim ile tek nefeste söylediğim cümle, paşamızda hiçbir etkiye yol açmamıştı.
"Fulden Teyzem gönderdi," dedi bir kez daha oturduğu sandalyede dönerek. "Ben de çok onaylamadım, sonuç olarak bir genç kızın odasına uyurken girmem hiç hoş değil."
Göz devirdim bu haline. Düşünceli hali için teşekkür ediyorduk ona. Gerçi kızamıyordum da, annem 'yürü oğlum yürü' diye ittire ittire odama sokmuş olabilirdi. Ama ne olursa olsun düşüncesizlikti sanki.
"Merak ettim," dedi sakince. "Sen niye müzik açık bir halde uyudun?"
Ayağa kalkıp boy aynamdaki yansıma baktım. Tam o sırada annem girdi içeri.
"Heh, uyandın mı aşkım?"
Gülümsedim. Baristanın yanında söylemezdim bundan rahatsız olduğumu. Sonra konuşurduk artık.
"Uyandım anneciğim," dedim gülümseyerek. "Berkay ile hasbihal ediyorduk."
Gülümsedi annem, hem de son derece imalı bir halde. Baristaya fırlattığım yastığı alıp yatağıma koyarken içeriye girmişti annem. Berkay'ın arkasına geçip sandalyeye yasladığı başını okşadı. Ne buluyordu bu baristada bilmiyordum. Evlat olsa sevilmezdi bu.
Şap şup bir öpme sesi geldi ben yatağımı düzeltirken. "Oh yakışıklı oğlum benim," dedi annem. "Vallahi Feriha bir doğurmuş tam doğurmuş."
Anne... Anne yapma anne. Çığlıklar, yardım çığlıkları...
"Teşekkür ederim Fulden Teyze," dedi barista. "Maalesef bilmiyorlar kıymetimi."
Senin kıymetin batsın.
Sabırlar çeke çeke düzelttim yatağımı. "Hadi kahvaltıya," dedi annem en son. Omzumun üzerinden bir bakış attım onlara. Annem çıktı ama barista çıkmadı.
"Paşam zahmet olacak ama çıksan mı?" Dedim iğneleyici bir sesle. "Odamı ele geçirdin lan."
Salak salak gülümsedi.
"Paşan mıyım gerçekten?"
Omuzlarım düştü yorgunlukla. Yoruyordu bu beni. Mental sağlığımı kaybetmiştim yemin ederim. Şuraya çöküp ağlamak istiyordum çünkü ağlamazsam yapacağım tek şey üzerine atlayıp saçlarını yolmak olacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEGONVİLLER AÇINCA
Fiksi Remaja"Anne yazlığa ne zaman gideceğiz?" Topuklu terliklerinin sesini duymuştum annemin. Oturduğu koltuktan yanıma gelip beni sarmıştı. Dünya üzerinde bana bu kadar benzeyen bir insanın olması çok hoşuma gidiyordu. O zamandan beri ne zaman yazın geldiği...
