Ogniste pożądanie

22

Po narodzinach ich pierwszej córeczki, Adama i Julię przepełniała miłość i szczęście.

Julia: Spójrz, Adam, jest taka piękna. Ma takie maleńkie rączki i stópki.

Adam: Tak, jest idealna. Tak jak ty.

Julia: Nie mogę uwierzyć, że stworzyliśmy tę małą istotkę.

Adam: Ja też nie. To niesamowite uczucie.

Julia: Jest taka maleńka i bezbronna. Musimy ją chronić.

Adam: Będziemy ją kochać i opiekować się nią najlepiej, jak potrafimy.

Julia: Jestem taka szczęśliwa, że jesteś ojcem naszej córeczki.

Adam: Ja też, kochanie. Będziemy wspaniałą rodziną.

Trzymali swoją małą córeczkę w ramionach i czuli, jak ich serca wypełniają się miłością i szczęściem.

Julia: Jak chcemy ją nazwać?

Adam: Jak myślisz o Kornelii?

Julia: To piękne imię. Tak, podoba mi się.

Kornelia była ślicznym dzieckiem o dużych, niebieskich oczach i blond włoskach. Była zdrowa i szczęśliwa, a jej rodzice nie mogli się nią nacieszyć.

Julia: Jest taka słodka, kiedy śpi.

Adam: Tak, jest jak mały aniołek.

Julia: Nie mogę się doczekać, aż dorośnie i pozna świat.

Adam: Ja też, kochanie. Będziemy z niej dumni, bez względu na to, co osiągnie.

Jakiś czas później....

Kornelia : Tato, tato, chodź się z nami bawić!

Adam: Już idę, skarby.

Julia: Uwielbiam patrzeć, jak bawisz się z dziećmi. Jesteś takim wspaniałym ojcem.

W późniejszych latach ich życia....

Adam: Julia, dziękuję ci za całe te lata miłości i szczęścia.

Julia: Ja też ci dziękuję, kochanie. Byłeś moim wszystkim.

Adam: Nasza miłość będzie trwała wiecznie, nawet po tym, jak odejdziemy.

Julia: Tak, kochanie. Nasza miłość jest wieczna.

Rodzinna wycieczka Adama i Julii była pełna miłości, śmiechu i przygód.

Wybrali się do pobliskiego parku narodowego, gdzie mogli cieszyć się pięknem natury.

Kornelia biegała po lesie, odkrywając nowe stworzenia i rośliny.

Adam i Julia spacerowali za nimi, trzymając się za ręce i rozmawiając o wszystkim i o niczym.

Zatrzymali się nad jeziorem, aby zjeść lunch i podziwiać widoki.

Dziewczynka bawiła się w wodzie, a Adam i Julia obserwowali je z brzegu.

Po południu wybrali się na wędrówkę po górach.

Szlak był trudny, ale Adam i Julia pomagali sobie nawzajem, podtrzymując się i zachęcając.

Dotarli na szczyt góry, gdzie mogli podziwiać zapierający dech w piersiach widok na okolicę.

Usiedli na skale i cieszyli się chwilą, trzymając się za ręce i patrząc na zachód słońca.

To był idealny dzień dla rodziny, pełen miłości, śmiechu i wspomnień, które będą trwać wiecznie.

Kornelia: Tato, tato, chodź się z nami bawić!

Adam: Już idę, skarbie.

Julia: Uwielbiam patrzeć, jak bawisz się z dziećmi. Jesteś takim wspaniałym ojcem.