Ogniste pożądanie

9

Adam zaczął coraz częściej przyglądać się Julii podczas spotkań i rozmów. Julia zauważyła jego spojrzenia i poczuła się trochę nieswojo. Zastanawiała się, czy zrobiła coś, co mogłoby go urazić, czy może po prostu coś w jej wyglądzie zwróciło jego uwagę.

Julia postanowiła zapytać Adama wprost, czy coś się stało. Zaprosiła go na kawę po pracy i zapytała, czy wszystko w porządku.

Adam uśmiechnął się i powiedział.

-Wszystko w porządku, Julio. Po prostu... zauważyłem, że jesteś bardzo inteligentna i kompetentna. Jestem pod wrażeniem Twojej pracy.

Julia poczuła się trochę lepiej po słowach Adama. Była zadowolona, że jej praca została doceniona, ale nadal była trochę zdezorientowana jego spojrzeniami.

W ciągu następnych kilku tygodni Adam kontynuował swoje spojrzenia na Julię. Julia zaczęła czuć się coraz bardziej nieswojo i zaczęła unikać jego towarzystwa.

Pewnego dnia Julia pracowała nad ważnym projektem, gdy Adam podszedł do jej biurka.

-Mogę ci jakoś pomóc?- zapytał.

-Nie, dziękuję- powiedziała Julia. Dam sobie radę.

Adam stał przez chwilę, jakby chciał coś powiedzieć, ale potem odwrócił się i odszedł.

Julia była zdezorientowana i sfrustrowana. Nie rozumiała, dlaczego Adam tak się nią interesuje i dlaczego nie może po prostu zostawić jej w spokoju.

Julia postanowiła porozmawiać z Adamem o jego zachowaniu. Zaprosiła go na kawę i powiedziała mu, że czuje się trochę nieswojo z powodu jego spojrzeń.

Adam był zaskoczony reakcją Julii. Powiedział jej, że nie miał złych intencji i że po prostu podziwiał jej inteligencję i kompetencje. Wyjaśnił, że jest nowym pracownikiem w firmie i chciał się czegoś nauczyć od kogoś bardziej doświadczonego.

Julia zrozumiała wyjaśnienia Adama i poczuła się trochę lepiej. Powiedziała mu, że docenia jego komplementy, ale woli, żeby skupił się na pracy, a nie na  romansowaniu w pracy.

Adam uszanował prośbę Julii. Nadal pracował z nią nad projektami, ale przestał na nią patrzeć w sposób, który ją niepokoił. Julia była wdzięczna za jego zrozumienie.