Bloedband: Halfbloed in wording #1

Verlangens en verbod

~Logan~

Wat was ik onder de indruk dat ze àlle Elementen beheersde! Niemand heeft haar dat ooit eerder voorgedaan! Maar dat aarde haar leidde, dat sloeg mijn verbazing naar een hoogtepunt. Ik wou haar zo graag kussen! Maar dat kon niet. Ik zou haar eigenlijk totaal niet mogen gezien hebben. Brian had me dat verboden en dat werd nogmaals bevestigd door mijn vader. Hij zei me: "Jongen, je moet haar laten gaan! Zolang ze geen transformatie kan ondergaan, geen intiem contact. Tot zelfs geen contact meer.." Wel... ik denk dat ik die nieuwe regel wel mooi geschonden heb.

Het feit dat ze de Elementen beheerst, betekent toch dat ze een halfbloed is? En wat er me ook is opgevallen, is dat haar uiterlijk ook wat veranderd was. Ze zag er nóg mooier uit. Het was dus ook moeilijk om de verleiding te weerstaan om haar te kussen. Ik vóélde gewoon dat dat een perfect moment was. Maar ja. Ik had de regel al ruimschoots verbroken. Ik moest weg bij haar. Dus maakte ik gebruik van aarde om me te transporteren naar een andere plaats. Zo kon ze me niet achterna gaan.

Toen Brian, Louis en Joey thuiskwamen barstten ze meteen tegen me uit. "Ze verandert! Ik zie het! Iedereen ziet het! Ze beheerst de 5 Elementen! Allemaal!!" riep Brian uit. "Ja!" zei Joey, "ik zag het ook! Maar mij kan het nu eigenlijk niet veel schelen. Ik ga naar Tiffany." "Wat? Er staat iets te gebeuren de komende dagen, misschien wel uren en jij gaat even naar je liefje? Zie je niet dat dat nooit eerder is gebeurd! De beheersing van de 5 Elementen is enkel voor de Uitverkorene weggelegd!" repliceerde Brian kwaad. "We moeten dit vertellen aan je vader," stelde Louis voor. "Ja!" zeiden Brian en Joey in koor.

"Wel," zei ik, "dit is inderdaad niet normaal. Volgens mij ondergaat ze de transformatie. Maar heel stilletjes. Haar uiterlijk is veranderd en ze bezit de Elementen. Dat wil zeggen dat ze weer halfbloed wordt. Het is inderdaad tijd om dit te vertellen aan mijn vader. Alleen hij weet wat we nu moeten doen." Iedereen knikte. Er heerste een gespannen stilte, totdat Joey opstond en zei: "Ik had beloofd haar te bezoeken. Dus ik ga. Ik ben wel straks terug voor de training. We moeten krachtiger worden." "Ga maar, Joey," zei ik na een lange zucht. Hij kon tenminste naar zijn geliefde gaan en haar wél kussen. Jammer genoeg.

Nadat we mijn vader alles verteld hadden, keek hij ons diep aan. "Als het waar is wat jullie zeggen, dan zal er zoveel veranderen. Niet alleen zij. Als ze de volledige transformatie ondergaan heeft, dan moet ze zo snel mogelijk naar hier komen. Dan moeten we met haar praten. Want uit jullie uitleg blijkt dat zij de Uitverkorene is. En het beste is, is dat we haar al kenden. Maar na dat grote ongeluk.." Mijn vaders ogen werden leeg en hij keek triest voor zich uit. Het ongeluk, wat onze families uit elkaar rukte. Ook ik voelde me leeg. Dat was het moment dat ik haar kwijt was. Uiteindelijk vond mijn vader de kracht om dit te zeggen: "Maar tot die tijd, geen intiem contact! Ik meen het. Zolang ze geen volledige halfbloed is, is er geen zekerheid." Mijn vader stond op en verliet de kamer.

"Geen intiem contact," herhaalde ik beteuterd. Brian kwam naast me staan en gaf me een schouderklopje. "Je weet niet hoe ik haar heb gezien toen ze uit de wc was gestapt. Ze was zo anders en zo mooi. Vol zelfvertrouwen en kracht. Ze lijkt zo hard op haar vader.." Bij dat laatste pinkte hij een traan weg. "Brian, alles komt goed! Ik voel dat ze volledig zal transformeren. Dat voel ik. En dan hebben we haar terug." "Ja," zei hij dromerig. "Je weet niet half hoe hard ik haar gemist heb! Ik dacht dat ze dood was!" "Dat dacht ik ook.." antwoordde ik. "Maar ze leeft. En ze zal nog lang leven ook! Wat ze heeft meegemaakt, dat weten we niet. Maar dat we haar gevonden hebben, dat doet me zo'n deugd!" "Ja man. Dankzij jou hebben we haar weer. Ik zal je daarvoor eeuwig dankbaar zijn. "Brian, dat hoeft toch niet! Het was gewoon een kwestie van gevoel." Hij knikte begrijpend en gaf me een snelle knuffel. Zoiets zou hij nooit doen, maar ik wist dat ik hem even beter had laten voelen en dat was zijn bedankje.

's Avonds lag ik in mijn bed en keek ik recht voor me uit. De halsketting van rozenkwarts in mijn hand. Melissa... Melissa... Ik dacht aan niets anders meer. Zij was het gewoon. Zij is de ware voor mij. Hoe cliché het ook mag klinken, het ís zo. Wat me dwarszat was dat ik niet met haar mocht praten, maar ook die Brad zat me dwars. Ik voel dat die gast gevaar betekent voor haar. Zeker nu hij voor haar wil vechten. Hij zit vol haat en ik erger me eraan dat hij waarschijnlijk meer van haar weet dan ik. Dat hij meer avonden gespendeerd heeft met haar dan ik al heb gedaan. Ik weet het. Je zou me jaloers kunnen noemen. Maar ik voel ook het gevaar. Die kerel is foute boel.

Nog een laatste keer draaide ik de ketting rond in mijn handen. Ik kuste het en legde het vervolgens op mijn nachtkastje. Verlangend naar haar, viel ik in slaap.