ភាគទី18:នឹកបងខ្លាំងណាស់នឹកស្ទើរស្លាប់ទៅហើយ

99 1 0
                                    

2ឆ្នាំហើយដែលបងរកអូនមិនឃើញ2ឆ្នាំហើយដែលបងទន្ទឹមចាំផ្លូវសង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយអូនអាចមករកបងម្ដងទៀត ពេលនឹកអូនបងបានត្រឹមមើលរូបចាស់ៗតើអូននឹកបងខ្លះទេ

«ចឹងយប់នេះកូនត្រូវរៀបចំខ្លួនឲស្អាតលឺទេ»លោកអង្អែលក្បាលកូនប្រុសថ្នមៗទោះបីជាគេមិនមែនជាកូនបង្កើតលោកតែលោកបានទុកគេជាកូនប្រុសបង្កើតទៅហើយលោកស្រឡាញ់គេខ្លាំងណាស់

______

«អ្នកប្រុសកន្លះម៉ោងទៀតដល់ម៉ោងណាត់ជួបជាមួយលោកស៊ុនហើយបាទ…»សាន្តបានមកតឿនដល់រាងក្រាស់

«ដឹងហើយ»ខ្លីៗគ្មានជាតិគ្មានជៅ

«កូនចាន់រួចឬនៅកូន»លោកស៊ុន

«រួចហើយលោកប៉ា តើកូនប៉ាសង្ហារទេ»យៀក ស៉ីង

«ស៉ីងៗរបស់ប៉ាពិតជាសង្ហារខ្លាំងណាស់ពួកយើងទៅ»ពីរនាក់ឪពុកកូនបានឡើងឡាន

«នេះជាឈុតដែលអ្នកប្រុសស៊ាវ»

«យកមក»ឈុតដំបូងដែលមនុស្សសំខាន់ទិញមកឲនាយមិនដាច់ចិត្តពាក់វាទេ តែមិនដឹងថាកើតអីយប់ននាយចង់យកឈុតមកពាក់ទៅវិញ

«កន្លាស់អាវរូបតោយកមក»ឈុតដែលប្អូនទិញឲបូករួមជាមួយនឹងកន្លាស់អាវរូបតោដែលមានតម្លៃមិនក្រោម60ម៉ឺន$

«ចេញឡាន»

ទាំងសងខាងធ្វើដំណើរមកព្រមគ្នា មកដល់ក្នុងពេលតែមួយ មកដល់ភ្លាមយៀកស៉ីងក៏សុំឪពុកចូលបន្ទប់ទឹក

«លោកវ៉ាង លោកស៊ុន»ទាំង2ចាប់ដៃគ្នារួចក៏ចូលបន្ទប់ដែលរាងក្រាស់បានឲសាន្តកក់ទុកតាំងពីព្រឹក

«ចាន់ឯងត្រូវតែរឹងមាំលឺទេឯងត្រូវតែប្រឈមមុខជាមួយគាត់ឲបានពេលនេះឯងមិនមែនជាស៊ាវ ចាន់ឬវ៉ាង ស៊ាវចាន់នោះទេឯងគឺ ស៊ុន យៀកស៉ីងកូនប្រុសតែម្នាក់គត់របស់គ្រួសារស៊ុន»តាមពិតទៅស៊ុនយៀកស៉ីនគឺជារាងតូចរបស់យើងថ្ងៃដែលនាយបានចាកចេញពីរាងក្រាស់នាយបានជួបនឹងលោកស៉ីងដែលកំពុងដួលសន្លប់កណ្ដាលផ្លូវព្រោះតែជំងឺរបស់លោករើឡើង រាងតូចក៏ប្រញ៉ាប់ចូលទៅជួយលោក

«អ៊ុំប្រុសយ៉ាងមិចហើយបានធូទេ»

«អរគុណក្មួយខ្លាំងណាស់ដែលបានជួយអ៊ុំ»

បេះដូងបងជារបស់អូន(ចប់)Where stories live. Discover now