Chapter 99
လေပွေတစ်ချက် ဝေ့ဝဲတိုက်ခတ်လာသောကြောင့် မက်မန်းပွင့်များက တောထဲကြွေကျကုန်သည်။
သလင်းကျောက်သဖွယ် ကြည်လင်လှသည့်ရေကန်ပေါ် မက်မန်းပွင့်ဖတ်များ ကျသွားစဉ်တွင် ရေမျက်နှာပြင်ပေါ်၌ လှိုင်းဂယက်များထလာပြီး ကျွတ်သွားသော ခါးပတ်နားတွင် ပွင့်ဖတ်များ လွင့်မျောနေသည်။
ရှန်းလျိုရှန့် ရေကန်နံရံကို မျက်နှာမူထားပြီး လက်နှစ်ဖက်က ကန်စပ်တွင်ထောက်ထားကာ ခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်။ သူ့လှုပ်ရှားမှုများက အစောပိုင်းကနှင့်တူသော်လည်း အခြားလက်တစ်ဖက်က ရေထဲရှိမနေဘဲ ကန်စပ်ကိုထောက်ထားပေသည်။
သူ့လက်ဖျားများကို ဖိညှစ်ထားသောကြောင့် ဖြူဖွေးလာပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေ၏။
" မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး မလုပ်ပါနဲ့... အမ်း..."
ရှန်းလျိုရှန့် ရုတ်တရက် သူ့နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားလိုက်ပြီး ဇာမဏီမျက်ဝန်းများကို မှေးကျဉ်းကာ မျက်တောင်ရှည်များက ထိတ်လန့်တကြားဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေသည်။ ဆံစအချို့က သူ့နားရွက်နောက်မှ လျော့ရိလျော့ရဲဖြင့်ထွက်လာကာ ချွေးအနည်းငယ်စိုစွတ်နေသည့် ပါးပြင်ကို ပွတ်တိုက်မိသွားသည်။
သူ့ကိုအုပ်မိုးထားသူက ပိုမိုနီးကပ်လာပြီး ခါးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပွေ့ကာ အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" အချစ်ပန်းကူပိုးကောင်က လောကထဲမှာ အန္တရာယ်အများဆုံး အဆိပ်သုံးမျိုးထဲက တစ်မျိုးပဲ... အသေးအမွှားလို့ မတွေးလိုက်နဲ့နော် ရှစ်စွမ်း... တခြားနေရာကို စိတ်လွင့်မနေဘဲ အာရုံစိုက်ထားလိုက်ပါ၊ ခန္ဓာကိုယ်ကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်အောင်ထားပြီး ကျန်တဲ့ကိစ္စကို ကျွန်တော်နဲ့လွှဲထားလိုက်..."
ရှန်းလျိုရှန့် မနည်းအံကြိတ်ထားရသောကြောင့် စကားမပြောနိုင်၍ ခေါင်းတွင်တွင်ခါနေရုံသာ တတ်နိုင်သည်။
ရေထဲရောက်လာသည့် လက်တစ်ဖက်ကို ဟန့်တားရန်ကြိုးပမ်းသော်လည်း သူ့လက်ကောက်ဝတ်မှ ဆွဲယူခံလိုက်ရသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကျိုးရွှမ်လန်၏အသံက တိုးညှင်း၍ ဩရှရှဖြစ်လာကာ ညအမှောင်ထုနှင့် ရောစပ်သွား၍ အနည်းငယ်အန္တရာယ်များသည့်ပုံစံ ဖြစ်လာသည်။
