My seven deadly boys (Boys series #1)

chapter 17

hindi ko na malayan ang oras, 8 ng gabi na pala ako naka uwi sa bahay

kasalanan to ng ryle na yun e pag katapos ko sya'ng paiyakin nakinig muna ako sa mga hinaing nya. 

na dapat hindi ko na ginawa.

nasa sofa ako ngayon kasama si leo na abutan nya kasi ako.

"matigas talaga muka mo no?" inis na tanong sakin ni leo 

tinitignan ko lang sya ng masama naiinis rin kasi ako sa kanya.

"nasasanay ka yata na umuwi ng late, para lang makipag date." panenermon ng luko.

anong para lang makipag date baliw na sya, sino naman i de-date ko e wala nga akong nagugustuhan sa lugar na to.

"edi hayaan moko gamitin yung sasakyan mo para maaga ako nakakauwi." sagot ko at inirapan ang luko.

"no way, mas gugustuhin ko pang mabulok lang yung kotse ko sa garahe kesa naman gamitin ng kung sino!" sigaw ni leo

"edi fine hindi ko naman ibibigay sayo to, na sakin ang desisyon kasi nasakin ang susi!" sigaw ko rin sa kanya.

bweset makasigaw sakin para namang hindi nya ako kapatid.

nasasaktan nako sa pag trato nya sakin wala syang pinag kaiba kay mom.

mga ilang saglit bigla naman sumulpot si julian may dalang mangkok, nginitian nya ako at lumapit sakin.

"kumai-" natigilan sya sa pag sasalita ng tignan sya ng masama ni leo.

"bumalik kana nga sa kwarto mo pinapangaralan ko lang tung si angel." iritang utos ni leo

"wag mo naman sana syang sigawan." paki usap ni julian.

akala ko ba parehas silang galit sakin bakit ngayon parang kinakampihan nya na'ko.

"sino ba ang mas nakakatanda satin dito?!" sigaw ni leo.

ano ba't sigaw ng sigaw to hindi na sya na hiya sa mga tao dito sa bahay.

mabilis akong tumayo at umakyan ng hagdan papunta sa kwwarto, padabog ko rin isinara ang pinto dahil sa inis ko kay leo.

naupo ako sa upuan ko sa may balcony at nag pahangin. ayokong magalit alam kong nag iiba ako pag nagagalit ako.

something like my vision darkens and I suddenly become a warfreak as if I can't stop myself from responding to the annoying things they do to me

ang nakakainis na si red!

unti-unti kong ikinalma ang sarili ko at pinag masdan nalang ang paligid sa labas ng bahay namin mga ilang saglit pa ay bigla namang bumukas ng pinto ng kwarto ko at iniluwa si julian.

"s-sorry angel." giit nya habang naka tungo.

tinitignan ko lang ang sunod nyang gagawin.

"sorry kasi pag dating kay leo hindi kita maipag tanggol." sambit nya na naging dahilan para mamuo ang luha ko.

julian...

dahan dahan syang  lumapit sakin at niyakap ako.

"oky lang yun hindi ako galit sayo." tugon ko.

ngayon ay nag sisimula narin syang umiyak kaya nadamay na rin ako.

"hindi ko gusto'ng pabayaan ka, ayoko lang rin mag ka away na naman kami ni leo dahil sa pakikipag talo dahil sayo." dagdag nya pa.

unti unti akong kumawala sa mga yakap nya at hinarap sya.

anong ibig nyang sabihin?

"mahina ako pag dating sa kapatid ko..." halos pabulong nyang sabi.