ခပ်ပါးပါးလိုက်ကာစအဖြူလေးက ပြတင်း တံခါးဆီမှထိုးဖောက်လာသောနံနက်ခင်း ရောင်ခြည်ကိုမတားဆီးနိုင်သည့်နှယ် နက်စွေးစွေးအိပ်ရာပေါ် ရှိတစ်စုံတစ်ယောက်၏ ခန့်ညား သောမျက်နှာပြင်ပေါ်တိုက်ရိုက်ထိတွေ့လာ သည်။ကျိန်းစပ်နေသောမျက်လုံးတစ်စုံကိုဖိပိတ်ထားရင်း မဟူရာကဲ့သို့နက်စွေးနေသော မျက်ခုံး တန်းထူထူတို့ကလည်း အလိုမကျစွာတွန့်ချိုးလာလေသည်။
"ကျွတ်"
ကျောက်ခဲတမျှလေးလံနေသောခေါင်းအား လက်မနှင့်လက်ညှိုးအပြိုင်ဖိနှိပ်လိုက်ရင်း စုတ်သပ်သံတစ်ချက်ထုတ်လွှတ်လိုက်၏။
ဒီလိုနိုးထလာရတဲ့နံနက်ခင်းတိုင်းဟာ မာနတံကွန်အတွက်အထူးအဆန်းမဟုတ်တော့ပေမဲ့ ခုလိုခံစားချက်ကြီးကိုတော့ သူခုချိန်ထိမနှစ်မြို့မိ။အနည်းငယ်နီရဲနေသော မျက်ဝန်းသားတို့နှင့်မျ က်လုံးအစုံက ဘေးဘီကိုစူးစမ်းလိုက်တော့ သူနှင့်မစိမ်းသက်သည့်နေရာ ။တစ်နည်းအားဖြင့် သူ့အိပ်ရာ ....သူ့အခန်း ။ဒီလိုဆိုရင်ဖြင့် ဟိုကောင်တွေ သူ့ကိုအိမ်ထိပို့ထားခဲ့တာဖြစ်ရမယ်။မနေ့ ညက အသိစိတ်ပျက်ပြားအောင်ထိမမူးခဲ့သော် ငြား စိတ်လွတ်လက်လွတ်ဖြစ်သွားသည်ကိုတော့ ဝန်ခံရပေမည်။ကိုယ်စိန်ခေါ်လိုက်သည့်မိန်းကလေးကလည်း ခေသူမဟုတ်သောကြောင့် ယမကာအစွမ်းဖြင့် တော်တော်ခရီးပေါက်ခဲ့ပုံရသည်။ထောင်ဖမ်းသူကကိုယ်မဟုတ်ပေမဲ့လို့ သားကောင်ကိုယ်တိုင်ကိုက ထောင်ချောက်မှန်း သိသိနဲ့ဇွတ်တိုးဝင်ခဲ့တာပဲလေ ။ဥပုသ်စောင့်တဲ့ကျား ဘယ်မှာရှိလို့လဲ......! အရေးမပါတဲ့အတွေး စတို့ကိုရပ်ကာ အခုချိန်မှာအလိုအပ်ဆုံးသော ဘ လက်ကော်ဖီတစ်ခွက်နဲ့အတူ၊ သူဆင်းမလာမချင်း ထိုင်စောင့်နေမည့် လေးလေးရှိရာထမင်း စားခန်းဆီသို့ဆင်းခဲ့တော့သည်။
မိသားစုဟူ၍ သူနှင့်လေးလေးသာရှိသောဘဝမှာ လေးလေးကလည်း သူမှသူဖြစ်သလို၊ သူကလည်း တစ်လောကလုံးကိုသာကန့်လန့်တိုက်ချင်တိုက်မည် လေးလေးတော့မပါ ။ ရိုသေလေးစား တာထက် ချစ်တာဖြစ်သည်။တော်စပ်မှုအရသာ ဦးလေးပေမဲ့ လေးလေးက သူ့အဖေသူ့အမေ သူ့တွယ်တာရာ ။လှေကားပေါ်ကနေတစ်လှမ်းချင်း ဆင်းလာတဲ့အရိပ်ကြောင့် ဦးသီဟကွန် သောက်လက်စကော်ဖီခွက်ကိုချကာ အရိပ်ကဲခတ်နေ လိုက်သည်။ ညကတော်တော်ကဲလာပုံရသည်။ခါ တိုင်းဘယ်ချိန်နေနေတစ်ကိုယ်တည်းပြန်လာ သူက သူ့သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကားနောက်ကနေလိုက်မောင်းပို့ပေးခဲ့ရသည်အထိရေချိန်ကိုက်လာ ခဲ့သည်။မာနတံကွန်ရဲ့ ထူးခြားသောအားသာချက်တစ်ခုမှာ ဘယ်လောက်စိတ်လွတ်လက်လွတ်ဖြစ်နေနေ ကားမောင်းနိုင်ခြင်း ။သူ၏မသိစိတ်ကပဲ ဒီမြို့လမ်းမတွေကိုကျင့်သား ရနေသလား ၊ သူစီးနေတဲ့ကားကပဲ အသိဉာဏ်ရှိနေသလား မပြောတတ်။အခြား ဘယ်အရာမှ မသိချင်နေမယ် ကားကိုတော့အမှားအယွင်းမရှိမောင်းနိုင်တုန်း ။မျက်စိမှိတ်တောင်မောင်းနိုင်တယ်ဆိုတာ သူလိုလူမျိုးပင်။လှေကားတစ်ထစ်ချင်းစီကို နင်းချေလာသူ၏ မရယ်မပြုံးမျက်နှာ မှာ တွန့်ချိုးနေသည့်မျက်ခုံတစ်စုံမှလွဲ၍ ခြေလှမ်းတွေကအစ ယိုင်နဲ့နေခြင်းမရှိ။ကျစ်လျစ်နေသော ခပ်ထွားထွားကိုယ်ကြီးပေါ် မှာ ဘော်ဒီဖစ်(body fit) ရှပ်အနက်ရယ် ပေါ့ပေါ့ ပါးပါးပန့်တစ်ထည်ရယ်နဲ့တောင် ခန့်ညားနေတုန်း ။
