ကော င်း ကင်ပြာ ပြာ အော က်တွင်ကား ရော င်စုံစက္ကူ စွန်လေး များ က မည်သည့်ပူပင်ရာ မှ မရှိသည့်နှယ် လေ နှင်ရာ အတိုင်း ကူး လူး ရွက်လွှင့်နေ ကြ သည်။
ကြ ည်ပြာ ရော င်ကော င်း ကင်၏ဆန့်ကျ င်ရာ တွင်ရှိ သော မြ က်ခင်း ပြ င်စိမ်း
စိုစိုပေါ် တွင်ကား လော ကကြီး အကြော င်း စပါး လုံး တစ်စေ့ သာ တော င် မသိရှိသေး သည့် ပကတိဖြူ စင်သော နှလုံး သား နှင့် လူမမည်ကလေး ငယ်များ ။
ဟိုတစ်စုဒီတစ်စု ပြေး လွှား ဆော့ ကစား ရယ်မော ပျော် ရွှင်နေ ကြ သည်မှာနော င်နေ့ ရက်များ တွင် အမျိုး မျိုး အဖုံဖုံ ပြော င်း လဲသွား နိုင်သည့်အနာဂတ်ကိုစိတ်မဝင်စား သည့်နှယ်။
တစ်ခါ တစ်ခါ ပျံ့ လွင့်လာ တတ်သည့် ခပ်စူး စူး အသံလေး များ နှင့်အငြ င်းစကား များ က ပြေး လွှား နေ ရသည်ကိုပင် မမော နိုင်မှန်း သိသာ စွာ ရှိသလို၊ ထိုအသံများ နှင့်လား လား မျှ မဆိုင်သလို နေ နေ ကြ သည့်အုပ်စုကလည်း သာ ယာ
လှပသော လော ကအလှကို ရော င်စုံပန်း ချီလေး များ ဖြ င့် ပုံဖော် နေ ဟန်။
ပန်း ချီ ဆွဲနေ သည်ဟု ယူဆရမည့် အကြော င်း ပြ ချ က်မှာ ကား စာ ရွက်ဖြူဖြူ ပေါ် ၌ စွန်း ထင်း နေ သည့်ကာ လာ စုံ ဆွဲချ က်များ ကြော င့်သာ ။ ထိုမျှ မကသေး မိခင်ရင်တွင်း ခိုလှုံနေ ရမည့်အရွယ်များ ကိုပါ ထိုင်ကွင်း ပုခက်မျိုး စုံဖြ င့် ချီ ပိုး ချော့ မြှူ နေ ကြ သည်မှာ လူသား ချ င်း စာ နာ ထော က်သော စိတ်ရင်း အစစ်မှန်များ နှင့်။
ထိုမြ င်ကွင်း မှာ အခြား တော့ မဟုတ်။လွှမ်း ရိပ်ခြုံ မိဘမဲ့ဂေ ဟာ လေး ၏ နံနက်ခင်း မြ င်ကွင်း ပင်။ လူမှန်း သိတတ်ပါ ပြီ ဆိုတဲ့အရွယ်ကတည်း ကမစိမ်း သက်ခဲ့သော ဤမြ င်ကွင်း သည် သူ့အတွက်တော့ ဘယ်သော အခါ မှရိုး အီသွား နိုင်ဖွယ်မရှိသည့် အဖိုး တန်ပန်း ချီ ကား တစ်ချ ပ်လို။ ဤမြ င်ကွင်း ဤနေ ရာ ဤလူမမည်ကလေး ပေါ င်း များ စွာ ကို သူဆုံး ရှုံး ရ တော့ မည်လား ။
မဟုတ်.....!သူ လုံး ဝအဆုံး ရှုံး ခံမည် မဟုတ်ပေ ။
ရွေး ချ ယ်ခွင့်ဆိုတာ မရှိခဲ့သည့် ပြဿနာ အရှုပ်ထွေး များ ၏နော က်ဆုံးအဖြေ ကား တစ်ခုတည်း သော ဖြေ ရှင်း ချ က်ထံသို့သာ ဆိုက်ဆိုက်မြို က်မြို က် တွန်း ပို့လျ က်ရှိသည်။
တစ်လက်လက်တော က်ပနေ သည့် မြ စိမ်း ရော င်ကျော က်တို့ဖြ င့်ထွင်း ထု ထား သော ဘယ်ဘက်လက်ခလယ်ရှိ လက်စွပ်ကို ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ရင်း သက်ပြ င်း ချ နေ မိသည်မှာ အကြိ မ်ကြိ မ်။
