ဂျာ နယ်တစ်စော င်ကို ဟိုဟိုဒီဒီ မျ က်လုံး ဝေ့ နေ သည့် ဦး သီဟကွန်မှာ စား ပွဲပေါ် ရှိ ကော် ဖီခွက်ကို ကော က်အကိုင် အေး စပြု နေ ပြီ ဖြ စ်သော အထိတွေ့ကြော င့် သက်ပြ င်း ချ မိပြ န်သည်။ပူနွေး နွေး ကော် ဖီတစ်ခွက်ကိုပင် အေး
စက်သွား သည်အထိ အချိ န်ဆွဲသော က်နေမိသည်မှာ အကြော င်း မဲ့တော့
မဟုတ်။
"မော နင်း လေး လေး "
လှေ ကား ရင်း မှ ထမင်း စား ခန်း ဆီသို့ လျှော က်လှမ်း လာ သည့် တူတော်မော င်ကို မြ င်မှ ရတက်အေး သွား သကဲ့သို့ ခံစား ရကာ အပြုံး ဆင်မြ န်း နိုင်တော့ သည်။
"မော နင်း သား ငယ်၊လာ ထိုင်"
မျ က်နှာ ချ င်း ဆိုင်ရှိထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သူကို ပြ န်လည်နှု တ်ဆက်ရင်းကရား ထဲမှကော် ဖီကို ခွက်ထဲငှဲ့ပေး လိုက်သည်။ဦး သီဟကွန်တို့အိမ်မှာ က ဒီလိုself-serviceပဲ များ သည်။စား ချိ န်သော က်ချိ န်မှာ တစ်ပါး သူကို အနား မတ်တပ်ရပ်လျ က် စော င့်ဆိုင်း ခိုင်း ခြ င်း မျိုး ၊အသေး အဖွဲလေး ကအစ သူများလက်ကို အား ကိုး ခြ င်း မျိုး ဘဝင်မကျ ပေ ။
"ကျေး ဇူး လေး လေး "
ခါ တိုင်း နှင့်မတူ အနည်း ငယ်ကြ ည်လင်နေ ပုံရသည့် တူတော် မော င်၏စိတ်အခြေ အနေ ကြော င့် ဦး သီဟကွန်ပင် တအံ့တသြ ဖြ စ်သွား ရသည်။ခါ
တိုင်း ဆို တူတော် မော င်ရဲ့ မနက်ခင်း တိုင်း က hangoverကနေ စတင်သည်မဟုတ်လား ။
တစ်ညလုံး မြို့ ပတ် ကဲထား သမျှ မနက်ဆိုလျှ င် မျ က်မှော င်တကြု တ်ကြု တ်နှင့် နေ မထိထိုင်မသာ ။နေ့ ခင်း ဆို ဆိုင်မှာ ရှိသလား ဘယ်
သဝေ ထိုး နေ သလား မသိရ။ညနေ ခင်း ဆိုရင်တော့ မာ နတံကွန်တို့ အတက်ကြွ ဆုံး အချိ န်ပဲ ၊ တိုင်း ခန်း လှည့်ဖို့ အစပျိုး လေ ။ညဆိုရင်တော့ ဖလန်း ဖလန်း ပေါ့ ။တစ်ခါ တလေ ကိုယ့်တူက နေ့ နဲ့ညများ မှား နေ သလား တော င် ထင်
မိသည်အထိပါ ပဲ။ညကလည်း ပြ န်လာ တာ တော် တော် ညဥ့် နက်ပါ ရဲ့ ။ထိုအတွက်ကြော င့်ပင်ဦး သီဟကွန်မှာ သြ ဝါ ဒခြွေ ဖို့ တစ်မနက်လုံး ထိုင်စော င့်နေ ခြ င်း ။ယခုတော့ကိုယ့်တူက ပုံမှန်လူတွေ အတိုင်း ကြ ည်ကြ ည်လင်လင်ရှိနေ လေ သည်။ထိုသည်က အနော က်အရပ်က နေ ထွက်သည်ကဲ့သို့သော ရှား ပါး ဖြ စ်ရပ်ကြီးပင်။
