Böylelikle kitap hakkında daha çok bilgiye ulaşacaksınız ❥
•Satır arası yorumlarınızı esirgemeyin ve bölümü beğenirseniz oy vermeyi unutmayın lütfen 🎉
◁❚~İyi okumalar~❚▷
🍂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6. Bölüm: 30. Kibrit
"Abla..."
Belki de bunu söyleyen küçük bir çocuk olduğu için diğer sahiplenici kelimeler aksine beni rahatsız etmemişti.
Göz kapalarım yavaşça bacağımı saran çocuğa indi fakat ellerim ona dokunmamak için havadaydı. Yutkundum. İçimde söylemek istediğim her şeyi bu yutkunuşla yuttum. Beni nasıl tanıyor olabilirdi? O, bana demişti ki, kardeşinin seni tanıdığını mı düşünüyorsun, çocuk? Ailen seni anlatacak kadar önemsemiyor.
Aslında hayatım boyunca birçok kez ne yapacağımı bilmediğim, nasıl tepki vermem gerektiğini kestiremediğim anlar yaşamıştım. Bu anlar bir zaman sonra o kadar birikmişti ki sonunda çareyi tepkisizlik ve alışmış gibi davranmayla bulmuştum. Zordu, bu anda bile bu kadar düz bir ifade takınmak belki de babamın beni alıp hiçbir şey olmamış gibi eve getirmesinden daha zordu.
Küçük erkek çocuğu ona olan soğuk bakışlarımdan etkilenmiş olacak ki, bu durumdan rahatsızlık duyduğunu belli edercesine anlamaz ifadeyle sarıldığı bacaklarımdan geri çekildi. Etrafına kısa bir bakış atarken ona ve bana çevrilen gözlerden rahatsız olmuş gibi görünüyordu. Yanımdan geçerek arkamda duran babasına sığındı, onun bacaklarının arkasına geçti. Görmedim ama biliyordum, bende böyle yapardım.
Yanımda duran Alpay'dan kısa bir küfür mırıldanması duydum. Bakışlarım büyük salonda kilitlenmiş şekilde bana bakan 'akrabalara' kaydı. Ne yapacağımı merak ediyor gibiydiler. Belki de çoğu bağırıp çağırmama kendini hazırlamak için yerlerinden gerilemiş ve dudaklarını birbirine bastırmışken teker teker hepsinde gezdirdim gözlerimi. Alpay'ın halam olduğunu söylediği kadın gözleri dolmuş şekilde bir bana bir o çocuğa bakıyordu. Büyük koltukta ayaklanan bir erkek topluluğu vardı, yaklaşık beş kişilerdi. Yaş aralıkları 20 ila 30 arasında değişiyor olmalıydı. Kimi genç kimi baba gibi duruyordu. Bu evde kadınlar ise gerçekten azınlıktaydı. Bu salonda gördüğüm sadece 3 kadın vardı. Halam başta geliyordu. Yaşlı olan, saçlarına aklar düşen fakat yüzünde gerekenden az buruşukluk bulunan kadının ise babaanem olabileceğini düşünmüştüm. O, ellerini ağzına kapatmış benim onu duygusuz bir şekilde süzüşümü izliyordu. 3. Kadın ise, yüzüne oldukça renkli bir makyaj yapmıştı. Sinsi ve biraz garip bir tipe sahipti, açıkçası bunun Alpay,'ın bahsettiği yengem olduğu hissine kapılmıştım. Neredeyse gülecek gibi bana değil, babama bakıyordu. Hemen ayak dibinde ise bir bebek erkek çocuğu. Bu evde kız çocuğu hiç ama hiç yoktu. Sayabildiğim kadarıyla kardeşim olacak çocukla beraber 6 tane farklı yaş aralıklarında erkekler vardı. Korkunç.
