𝐾İ𝑀𝑆𝐸𝑆İ𝑍

Bölüm 9 : Düşünce laneti

•Wattpad hesabım👇🏻👇🏻

AnO_nim92

Böylelikle kitap hakkında daha çok bilgiye ulaşacaksınız ❥

9. Bölüm : Düşünce laneti

◁❚~İyi okumalar~❚▷

🗝️

Rauf'un yani amcamın gerginliğini arabaya bindiğimden daha doğrusu resmen sürüklenerek bindirildiğimden itibaren hissedebiliyorum.

Babam sürücü koltuğuna oturmuş, sinirli olduğunu belli eden bakışlarla dikiz aynasından izliyordu beni ara sıra. Hızlı sürüyordu ve bunu yaparken bir yandan da, "Eve geçeceksin," diyordu. "Hastaneyi bırak, dışarı çıkmayı unutacaksın." İstemsizce sırıttım bu laflarına. "Niye kızıyorsun ki?" Diye sordum laubali şekilde. "Ben gittiğim için kızdığın ormanda sabahladım yıllarca, alışığım yani." Durdu, derin bir nefes verdi, dişlerini sıktı ama cevap vermedi. Rauf daha da gerildi bu sırada, omuzları dikleşti çözemediğim bir duyguyla.

Tahminimden daha sessiz geçti yolculuk. Bana kızmasını bekliyordum fakat ihtiyaç duymadı buna, eve gelene kadar sustu. Sonunda araba durdu, inerken bana da inmem için kısa bir bakış attı. İtiraz etmeden indim hemen tabii.

Eve geçtik sessizce ve kapıdan adımımı atar atmaz, "Ne bok yiyiyordun sen o ormanda?" Lafını işitmem bir oldu. "Kafa dinlemeye gittim." Dedim hemen. Babam ise, "Hastane bahçesinde dinleyemedin mi?" Diye sordu. Şuan bu adamla tartışmak ilgi alanım dışındaydı, gözlerimi yüzünden çekerek omuzlarımı indirip kaldırdım. "Alışkanlık."

Rauf'a kaydı gözlerim dikkatle inceliyordu beni ve kasmıştı kendini. "Miray," dedi görmüşünün aksine sakin bir tavırla. "Üzerini başını değiştir, konuşacağız." Anlamlandıramadım bunu ama itiraz da etmedim.

Benim aklım çok başka yerlerdeydi. Yaşamanı istiyorum, çocuk. "Alpay uyandı mı?"

Kafasını salladı Rauf. "Uyandı," dedi kestirip atarak. Daha fazla soru sormama izin vermeyecek derecede sert bir tonla konuşmuştu. Üstelemeden merdivenlere yönelerek odaya çıkmaya başladım. Onun ölmeyeceğine emin olduğum için korku duyamıyordum artık. Sanırım bu biraz bencillikti.

Her neyse dedim kendi kendime, odadan içeri girerken. Hiçbir zaman bencil olmadığımı iddia etmedim zaten.

Banyoya ilerleyerek küvete soğuk suyu doldurmaya başladım ve sesini dinledim üzerimi çıkartırken. Su büyük bir nimetti çokca susuz kalan ben için. Kıyafetlerden kurtulmak iyi hissettirmişti, kısa bir an çıplak dolaşmak istediğimin farkına vardım.

Kendimi küvete, soğuk suyun içine bıraktığımda boğulur gibi hissetmeme engel olamadım, iliklerime kadar titredim fakat çıkmadım elbette.

Başımı suya hafifçe bıraktığımda beynimde saatlerce bastırdığım sesler yavaş yavaş aklımı ele geçirmeye başladı. Gözlerim kapandı. Yaşamanı istiyorum, çocuk.

Hayır, bu kadar çabuk manipüle olmayacaktım.

İnsan dedikleri şeye bağlanmak, sevmek, aşık olmak o kişinin ölümüne kendini hazırlamaktır aynı zamanda ve tabi onunla birlikte kendi ölümüne de.