𝐾İ𝑀𝑆𝐸𝑆İ𝑍

Bölüm 10 : Kısasa kısas

•Se lam lar👊🏻👊🏻 Bölümü okumadan önce ufağından bir açıklama yapacağım. Bölüm oldukça geç geldi çünkü yazdığım bölüm amaçsızca silindi(?) ve en başından hepsini yazmak zorunda kaldım:') Zaten uzun ve yorucu bir bölüm olduğundan tekrar yazmam hiçte kısa sürmedi dolayısıyla beklettiğim için kusura bakmayın fakat isteyerek yaptığım bir durum değildi. Bilin istedim..💋

•!! Bu bölüm hassas bünyeler için tetikleyici olabilir. Etkileneceğinizi düşünüyorsanız okumayın!!

•Uzun bir bölümdür, daha iyi anlayabilmek için ara vere vere okumanızı tavsiye ederim.

•Wattpad hesabım

👇🏻👇🏻

aleniaay

Böylelikle kitap hakkında daha çok bilgiye ulaşacaksınız ❥

10. Bölüm : Kısasa kısas

◁❚~İyi okumalar~❚▷

🗝️

[M̶i̶r̶a̶y̶ Çe̶t̶i̶n̶e̶r̶
Kimsesiz]

Hatırladığım kadarıyla bu aileyle karşılaşmadan yaklaşık 4 ay önce kadar.

Kuralcı elinde birkaç fotoğrafla duvarın dibine çökmüş bedenimin yanına geliyor.

Diyor ki; "Çetinerler başkaları tarafından birçok şekilde tanımlanabilir, çocuk. Öğrendiğinde şaşırma diye anlatıyorum, seni almaya geldiklerinde sudan çıkmış balığa dönmeni istemem."

Cevap vermiyorum, ailem hakkında bilgi edinmek için sessizce medet umuyorum.

"Trabzonlu, güçlü bir aşiret." Trabzonlu olduğumu ilk o an öğreniyorum. "Devlet işlerine girmiş bir takım kişiler." Dudaklarımı aralıyorum, şaşırarak ona dönüyorum ve o, devam ediyor. "Mafyatik takılan bir grup adam."

Elinde babamın fotoğrafını tutuyor, bana gösteriyor. Onu görünce gözlerim doluyor. Özlüyorum, yanında olmayı diliyorum.

"Bunların yanında; güçlü bağları olan, samimi bir aile." Kalabalık ve sıcak bir aile tablosunu tutuyor şimdi elinde. "Ya da kopuk zincirlerle bağlanmış paslı bir aile." Çeviriyor fotoğrafı, kargaşa içinde olan, hararetli bir tartışma içinde giibi görünen bir tablo bu da. "Tanımını sen yap."

Bende aralıyorum sonunda dudaklarımı. Sessizlikten kendime pay çıkararak konuşuyorum sakince. "Bilgileri bana çok geç veriyorsun," diye sızlanıyorum. O da, "benim istediklerimi yapmıyorsun," diye karşılık veriyor.

"Cezasını çekiyorum." Diyorum.

"Henüz en büyük cezayla yüzleşmedin." Diyor.

Merak ediyorum, en büyük diye bahsettiği cezayı neden alacağımı merak ediyorum.

Ve karşımda duran adama değil, onun ardında ayakta dikilen amcama bakıyorum. Camın arkasından beni izliyor, gerginliğini duruşundan anlayabiliyorum fakat onun aksine içeride olan ben hiçte gergin değilim.