LEVLÂ #Texting

24

Arden'in Anlatımıyla;

Şu an sabahtan beri yüzüme bakmayan Ayla'mı bekliyordum. Sabah hep birlikte kalkıp kahvaltı yapmıştık. Anne ve babasıyla ne kadar sohbet etsekte Ayla sanki benimle muhatap olmamaya yemin etmişçesine benle konuşmuyor hatta yüzüme bile bakmıyordu. Kahvaltıyı bitirmiş hep birlikte sohbet ederek kahvemizi de içmiştik şimdi ise bizi otogara bırakmışlardı. Ayla ile dönme vakti gelmişti.

"Kızım önce Allah'a sonrada sana emanet sakın ama sakın onu üzme. Ben kızımın sesinden anlarım hele bi kötü olsun işte o zaman senden bilirim ona göre." diyen babası yani Atakan amcayla başımı salladım. Bu birkaç günde bile Ayla'ya ne kadar düşkün olduğunu anlamıştım. Ayla hayatında kötülük görmemişti üzülmemişti acı çekmemişti ailesi onu çok çok güzel ve özel yetiştirmiştiler.

"Merak etmeyin onu herkesten kendimden bile koruyacağıma söz veriyorum." dememle Atakan amca başını sallayıp iki kere omzuma vurduktan sonra bana sarılmıştı.

"Dikkat edin varınca da mutlaka haber verin. Ayla otobüslerde uyur dikkat et boynu tutulmasın." demesiyle başımı salladım.

"Merak etmeyin ben hallederim." dememle gülüp başını sallamıştı. Ayla'ya göz atınca annesiyle hâlâ sarıldılarını gördüm. Annesi yani Beril abla gerçekten tam bi anneydi. Ayla'mın; annesi, arkadaşı, dostu, ablası, her şeyiydi.

"Prensesim." diyen Atakan amcayla Ayla, Beril abladan ayrılarak yanımıza gelip Atakan amcaya sıkıca sarıldı.

"Babişim." demesiyle yüzümde oluşan küçük bi gülümsemeyle onları izledim.

Belki ileride bir gün bende Ayla ile olan kızıma bu şekilde sarılırdım onu bu şekilde şımartıp onunla arkadaş gibi olurdum kim bilir...

"Orada kendine dikkat et bize haber ver tamam mı prensesim?" diyen Atakan amcayla son kez sarılmışlardı.

Ayla geri çekilip "Tamam tamam merak etmeyin biz artık otobüse binelim yoksa kaçıracaz." diyerek ailesine baktı.

Beril ablanın "Tamam kızım dikkat edin, iyi yolcular oğlum." demesiyle gülümseyerek başımı salladım.

"Teşekkürler efendim biz artık binelim." dememle başlarını sallamışlardı. Ayla onlara son kez sarıldıktan sonra birlikte çalan korna ile otobüse bindik.

Ayla cam kenarına otururken bende yanına oturdum. Otobüsün hareket etmesiyle artık yolculuğumuz başlamıştı.

Ayla'ya bakıp "İyi misin?" diye sordum kendisi ise yüzüne bile bakmayarak "Evet." demişti.

"Aylaa konuşmayacak mısın sen benimle?" diye tekrardan konuştum. Bu şekilde davranması canımı yakıyordu. O güzel gözlerine bakmayı özlemiştim bana yine gülmesini istiyordum.

Ayla'nın sertçe "Arden gerçekten konuşmak istemiyorum rahat bırak beni uyicam." demesiyle ona baktım yorgun gözüküyordu.

"Dün gece uyumadın mı?" diye sordum bu kadar mızmız olması normal değildi.

"Hayır."

"Niye."

"Düşündüm.."

"Neyi?"

"Arden lütfen." deyip başını cama yaslamasıyla derin bi nefes vererek elimi boynuna koyup başını omzuma yasladım.

"Böyle kal." dedim.

"İstemiyorum Arden, gerçekten beni rahat bırak temas etme!" demesiyle onun gibi bende sinirlenmeye başlamıştım.

"Ayla bak bende sinirlenmeye başlıyorum geceden beri ne değişti?" diye sordum.