The Game of Blood

Κεφάλαιο 6| Even me, blondie?

Vanessa's POV

Τρεις μέρες αργότερα...

Μόλις ξύπνησα, κοίταξα δίπλα μου και η μικρή λείπει από την κούνια της. Κατέβηκα κάτω τρέχοντας.

"Nik, Nik." Φωνάζω τρομαγμένη κατεβαίνοντας την σκάλα και ανακουφίζομαι όταν ακούω το γέλιο της μικρής από την κουζίνα.

"Τι έγινε αγγελούδι μου;" Με ρωτάει καθώς μόλις βγήκε από την κουζίνα.

"Δεν βρήκα την μικρή στην κούνια και τρόμαξα." Εξηγώ.

"Ναι κοιμόσουν, είχε ξυπνήσει και η Alexa ήρθε να την δει." Μου απαντά και τον κοιτάζω λίγο σοκαρισμένη.

"Είναι η ξανθούλα εδώ;" Λέω δυνατά την σκέψη μου προχωρώντας προς την κουζίνα. "Καλημέρα." Χαμογελάω τόσο στην Charlotte που είναι στην αγκαλιά της θείας της τόσο και στην ξανθούλα.

"Καλημέρα." Απαντά ψυχρά εκείνη.

"Και σε εμένα έτσι μιλάει αν βοηθάει." Μου ψιθυρίζει ο Klaus ώστε να μην μας ακούσει, ρολάρω τα μάτια μου.

"Εγώ καλύτερα να πηγαίνω." Σηκώθηκε ακόμα με την μικρή στα χέρια της η ξανθούλα.

"Περίμενε, να πάμε για έναν καφέ μαζί." Της λέω βιαστικά.

"Δε-"

"Σε παρακαλώ τρεις μήνες με αποφεύγεις." Την διακόπτω.

"Όχι μόνο εσένα." Με ενημερώνει.

"Δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα αυτό." Της απαντάω. "Σε παρακαλώ έναν καφέ μόνο." Επιμένω.

"Καλά." Παραδίνεται.

...

Έχουμε κάτσει σε μια καφετέρια, η ξανθούλα στο μόνο που δίνει σημασία είναι στην Charlotte που βρίσκεται στο καροτσάκι της.

"Λοιπόν πως είσαι;" Αποφασίζω να μιλήσω πρώτη.

"Όπως με θυμάσαι." Μου απαντά μονότονα.

"Μάλιστα." Ψιθυρίζω. "Ξέρεις τον είδα. Είναι καλά." Σκέφτηκα πως ίσως αυτό να θέλει να το ξέρει. "Τον Theo εννοώ." Παγώνει για λίγο.

"Χαίρομαι που το ακούω." Συνεχίζει να είναι κοφτή και ολιγομίλητη.

"Έλα τώρα ξανθούλα δεν γίνεται συζήτηση έτσι." Της λέω αγανακτισμένη.

"Να πούμε τι; Έκανες ξεκάθαρο πως δεν σε ενδιαφέρει καθόλου πως είμαι ή τι έχει γίνει στην τελευταία μας συζήτηση και πως το μόνο που σε νοιάζει είναι τα παιδιά σου, πράγμα που βρίσκω απόλυτα λογικό αλλά-"