The Game of Blood

Κεφάλαιο 7| She had enough

Alexa's POV

Ίδια μέρα το μεσημέρι...

Μόλις γύρισα σπίτι μου, το κινητό μου χτυπάει σαν τρελό και δεν το βρίσκω στην τσάντα μου. Το βρήκα αλλά μαζί με αυτό βρήκα και ένα περίεργο χαρτί.

"Ναι." Σηκώνω το τηλέφωνο κοιτώντας το χαρτί παράξενα, αποκλείεται να είναι δικό μου.

"Ξανθούλα έχω να σου πω κάτι το οποίο δεν μπορείς να αρνηθείς..." Όσο η Vanessa μιλάει εγώ ξεδιπλώνω το χαρτί.

~Την τελευταία φορά έφυγες βιαστικά, ξέχασες το φουλάρι σου σπίτι μου. Θα σε περιμένω στις 8. Ελπίζω αυτή την φορά να έχεις παραπάνω χρόνο. -Theo.~

Για αυτό έπεσε πάνω μου του είχα ξεκαθαρίσει πως δεν μπορεί να μου μιλήσει όσο είμαστε στον κόσμο.

"Λοιπόν τι λες;" Ρωτάει η Vanessa η οποία μάλλον τόση ώρα μιλούσε. "Θα έρθεις;" Με ρωτάει.

"Ε, ναι ναι." Της απαντάω μηχανικά και κλείνω πριν πει τίποτα άλλο. Μένω να κοιτάζω το σημείωμα.

Υποσχέθηκες να μείνεις μακριά του. Του το Υποσχέθηκες.

Δεν παραλείπει να μου θυμίσει η φωνή στο κεφάλι μου.

...

Η ώρα είναι εφτά και προσπαθώ να επικεντρωθώ σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Theo αλλά δεν μπορώ. Φοράω το μπουρνούζι μου και μια πετσέτα στεγνώνω λίγο τα μαλλιά μου. Η ματιά μου πέφτει ξανά στο σημείωμα που έχω αφήσει στην άκρη στον νιπτήρα.

Τι έχω πάθει;

Δεν είμαι έτσι εγώ.

Δεν έχω αθετήσει ποτέ τον λόγο μου.

Γιατί δεν μπορώ απλά να μείνω μακριά;

Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη προσπαθώ να καθαρίσω τις σκέψεις μου αλλά μου είναι αδύνατο όλη μου η ψυχή φωνάζει το όνομά του και το σώμα μου τον ζητάει.

Μπορεί να καταλήξουμε και οι δύο νεκροί αν μαθευτεί.

Ναι αλλά είναι μόνος του και με περιμένει.

"Είναι κακή ιδέα." Ψιθυρίζω στον εαυτό μου στον καθρέπτη το βλέμμα μου στρέφεται ξανά στιγμιαία στο σημείωμα. "Γάμα το δεν πειράζει." Λέω και αρχίζω να ετοιμάζομαι ενώ η λογική μου σβήνει ξανά και η βουή στο κεφάλι μου δυναμώνει. Ακύρωσα τα σχέδια της Vanessa's λίγο πριν μπω στο αυτοκίνητο.