Vatana Meftun Kadınlar Serisi I
Hançer kadar keskin ve çiçekler gibi ince bir kadının hikayesi...
ASLI GÜRLER
"Ben sevemem Oğuz... Olmaz, yapamam bunu. Ben bir askerim, her geçen gün ölüme bir adım daha yaklaşırken birini sevemem, sen de sevme be...
Yeni bölme hoş geldiniizz!! Beklediğimden çok daha hızlı doldu oy ve yorum sınırı teşekkür ederim herkesee <3
Oy: 10 Yorum: 30
Bölüme geçelim hemen! İyi okumalar dilerim...
Açina 7. Bölüm | Bir Kıvılcım Tanesi
"Yürekte yanan bir ateş varsa,
Bu ateş ya bir göğüste yumuşar
Ya da tek kıvılcım tanesiyle dahi,
Geri dönülemez bir yangını başlatır..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oğuz Akdağ
Hayatımın bir anda nasıl değiştiğine adım adım şahit oldum her zaman... Liseye başladığımdaki kişiyle bitirdiğim kişi aynı değildi. Tıp fakültesini ilk kazandığımdaki zamanla bitirdiğim zaman da. Ama ne zaman olursa olsun kendime verdiğim sözü tutacaktım. Bugünse ben artık ne liseye giden Oğuz'um ne de fakülteye yeni başlamış 18 yaşındaki o çocuğum, aradan yıllar geçti ve bu yıllar benim ben olmamı sağladım. Ben bugün mesleğinde 4. Senesini bitirmek üzere olan bir cerrahtım ve eğer bir gün devletim, benden vatanım için bir şey isterse bunu gözüm kapalı kabul etmeliydim...
FLASHBACK
Dün Akşam:
Telefonun kapanmasının ardından hızlıca mail kutumu kontrol ettim; Gerçekten de doğrulanmış bir mail vardı. Direkt olarak eşyalarımı toparladım ve hastanenin bahçesine indim, telefonumdan plakayı tekrar kontrol ederken açık otoparka giren siyah araç dikkatimi çekti. Bineceğim araç bu olmalıydı, yaklaştıkça plakayı gördüm ve öyle olduğuna emin oldum. İçeriden inen asker arka kapıyı açıp binmemi bekledi ve daha sonra kapattı...
Karargaha geldiğimizde yine aynı asker beni rütbeli olduğunu tahmin ettiğim birisinin odasının önüne getirdi ve beklememi söyleyip odaya girdi. Aradan on saniye geçmeden asker geri geldi;
"Geçebilirsiniz doktor bey." Diyip yanımdan ayrıldı. Bende onun kapattığı kapıdan tekrar içeri girdim. İçeride birkaç üniformalı adam ve bir kadın iki erkek olmak üzere 3 sivil oturuyordu. Masanın en başında oturan ve resmen omuzlarında bir galaksi taşıyan, tahminimce Korgeneral olan komutan konuşmaya başladı;
"Operatör Doktor Oğuz Akdağ değil mi?"
"Evet benim ." Dedim gergince
"Lütfen buyurun oturun doktor bey. Ben Korgeneral Halil Atınç. Hoş geldiniz. Siz de geldiğinize göre artık buraya getirilme sebebinizi anlatabilirim. " Dediğinde boş olan sandalyeye oturdum.
