Dziedzictwo krwi

12

Jakiś czas temu..

Amelia i jej chłopak, David, byli razem od dwóch lat. Poznali się na imprezie u wspólnych znajomych i od razu przypadli sobie do gustu.

David był przystojny, zabawny i inteligentny. Amelia była piękna, miła i miała dobre serce.

Spędzali razem dużo czasu. Chodzili na randki, oglądali filmy i rozmawiali o wszystkim, co przyszło im do głowy.

Amelia była bardzo zakochana w Davidzie. Myślała, że jest miłością jej życia.

David też kochał Amelię. Była dla niego wszystkim.

Jednak w ostatnim czasie David stawał się coraz bardziej odległy. Nie spędzali już ze sobą tyle czasu, a kiedy już się widzieli, wydawał się nieobecny.

Amelia próbowała z nim rozmawiać, ale on zawsze unikał odpowiedzi.

Amelia zaczęła się martwić. Czy David już jej nie kochał? Czy znalazł sobie kogoś innego?

Pewnego wieczoru Amelia i David siedzieli na kanapie i oglądali film. Nagle David powiedział:

Musimy porozmawiać.

Amelia poczuła, jak jej serce zaczyna bić szybciej. Wiedziała, że to nie jest dobra rozmowa.

O czym? - zapytała.

O nas - powiedział David. - Nie jestem już szczęśliwy w tym związku.

Amelia poczuła, jak łzy napływają jej do oczu.

Co masz na myśli? - zapytała.

Po prostu nie czuję już tego samego - powiedział David. - Myślę, że powinniśmy się rozstać.

Amelia była zdruzgotana. Nie mogła uwierzyć, że David chce ją zostawić.

Ale dlaczego? - zapytała. - Co zrobiłam nie tak?

Nic nie zrobiłaś źle - powiedział David. - To po prostu już nie działa.

Amelia zaczęła płakać.

Proszę, nie zostawiaj mnie - powiedziała. - Kocham cię.

Wiem - powiedział David. - Ale ja już cię nie kocham.

Amelia nie mogła powstrzymać łez. David wstał i odszedł.

Amelia została sama na kanapie, płacząc. Nie mogła uwierzyć, że David ją zostawił

Czuła, jakby jej świat się rozpadł. Wszystkie jej marzenia i plany na przyszłość zostały zniszczone.

Amelia nie wiedziała, co robić. Czuła się tak samotna i zagubiona.

Wstała z kanapy i podeszła do okna. Spojrzała na ruchliwą ulicę poniżej.

Ludzie spieszyli się do pracy, na spotkania, do swoich zajęć. Ale Amelia czuła się, jakby była w innym świecie.

Wszystko wydawało się takie odległe i nierealne.

Amelia oparła głowę o szybę i zaczęła płakać.

David

David stał przy drzwiach, patrząc na Amelię. Czuł się okropnie, widząc ją tak cierpiącą.

Ale wiedział, że to dla nich obojga najlepsze. Nie byli już szczęśliwi razem.

David odwrócił się i wyszedł z mieszkania.

Nie wiedział, dokąd idzie ani co będzie robił. Ale wiedział, że musi odejść.

David szedł bez celu po ulicach. Nie wiedział, dokąd idzie ani co będzie robił.

Ale wiedział, że musiał odejść od Amelii.

David kochał Amelię, ale nie był już w niej zakochany. Nie mógł dłużej udawać, że jest szczęśliwy w tym związku.

David wiedział, że skrzywdził Amelię, ale nie mógł znieść myśli o spędzeniu reszty życia z kimś, kogo już nie kochał.

Dialogi:

Amelia: (do siebie) Czuję się tak samotna i zagubiona.

David: (do siebie) Wiem, że skrzywdziłem Amelię, ale nie mogłem dłużej udawać.

Amelia

Amelia siedziała w kawiarni, sącząc kawę. Nadal była smutna, ale zaczęła powoli dochodzić do siebie po rozstaniu z Davidem.

Weszła do kawiarni i zobaczyła Davida siedzącego przy stoliku w kącie.

Poczuła, jak jej serce zaczyna szybciej bić. Nie widziała go od tygodnia.

Amelia podeszła do jego stolika i usiadła naprzeciwko niego.

Cześć - powiedziała drżącym głosem.

Cześć - odpowiedział David.

Spojrzeli sobie w oczy i oboje poczuli powódź emocji.

Tęskniłam za tobą - powiedziała Amelia, jej głos był ledwie słyszalny.

Ja też tęskniłem za tobą - powiedział David, jego głos był niski i chropawy.

I w tym momencie oboje wiedzieli, że nie mogą żyć bez siebie.

David

David patrzył na Amelię i czuł, że jego serce zaraz wyskoczy z piersi.

Tęsknił za nią tak bardzo, że myślał, że zwariuje.

Widział, że Amelia również za nim tęskniła. Jej oczy były czerwone od płaczu, ale jednocześnie świeciły nadzieją.

David wiedział, że popełnił błąd, zostawiając Amelię. Ale teraz był gotów zrobić wszystko, żeby to naprawić.

Amelia - powiedział, biorąc jej dłonie w swoje - chcę spróbować jeszcze raz.

Amelia spojrzała na niego przez łzy.

Naprawdę? - zapytała.

Tak - powiedział David. - Kocham cię i nie mogę sobie wyobrazić życia bez ciebie.

Amelia uśmiechnęła się przez łzy.

Ja też cię kocham - powiedziała.

I w tym momencie David pocałował ją. To był długi, namiętny pocałunek, który mówił więcej niż jakiekolwiek słowa.

Narrator

Amelia i David pogodzili się i dali sobie drugą szansę. Wiedzieli, że ich droga nie będzie łatwa, ale byli gotowi stawić czoła wszelkim wyzwaniom razem.

Ich miłość była silniejsza niż kiedykolwiek wcześniej i byli zdeterminowani, aby udowodnić, że mogą być razem szczęśliwi.

Amelia i David wyszli z kawiarni, trzymając się za ręce. Czuli się tak, jakby mogli podbić cały świat.

Szli w milczeniu, ciesząc się swoją obecnością.

W końcu Amelia przerwała ciszę.

Dokąd idziemy? - zapytała.

Nie wiem - powiedział David. - Ale możemy iść wszędzie, dokąd tylko zechcemy.

Amelia uśmiechnęła się.

Masz rację - powiedziała. - Możemy iść wszędzie.

Szli przez miasto, rozmawiając i śmiejąc się. Zapomnieli o wszystkich swoich problemach i po prostu cieszyli się chwilą.

W końcu dotarli do parku. Usiedli na ławce i zaczęli całować się.