Distance | taejun

..........We🚫

"Jiwoong benim kuzenim"

"Bunu neden şimdi söylüyorsun?" Nefesimizi toparladıktan sonra tekrar dudaklarıma yapıştı. Geldiğimiz odada rastgele bir yere oturdu ve beni kucağına almıştı.

"Seni onunla görmek istemiyorum" Konuşurken bir yandanda kendi ve benim kiyafetlerimden kurtuldu. Sert bir şekilde öpücüğünü sunuyordu. Ellerimi yanaklarına götürüp aynı şekilde karşılık verdim.

"Başka kimsenin bunu yapmasını istemiyorum" demesini anlayamasam da sesinin titrediğini hissedebiliyordum.

"Atık, sadece benim için ol"

"Şimdi bana inanıyor musun?"

"İnanmak?"

"O gün beni öyle bırakıp gittin" Ellerini belimden alıp yanaklarıma götürdü ve okşadı.

"O günü unut, hemen şimdi" Bana inanmasını kabul ettim. Yanağıma bir öpücük kondurup boynuma doğru indi. Ellerimi onun etrafına doladım. Dudaklarını cildime bastırdı. Onu sevdiğimden çok emindim. Sadece bir kişi bana bu kadar güzel hissettirebilirdi. Onun için her şeyi yapabilirim, bu aşka sahip olduğum için çok şanslıyım. Birinin özelliklerimde bu kadar değişiklik yapacağını hiç düşünmemiştim. İçimdeki kişi beni buna inandırmadı. Sadece o kişi Yeonjun beni buna inandırdı. Onu kendimden ayırıp dudaklarımızı buluşturdum. Karışık duyguların olduğu bir öpücük ancak bu kadar güzel olabilirdi. Artık dilim karışınca kendimi ele verdim. Bir yandan üst dudağımı, diğer yandan alt dudağımı ayırmadan öpüşüyorduk. Parmak uçlarımı tenine bastırdım ve onu daha da çok öptüm. Küçük bir öpücükten sonra. Dudaklarımızı ayırdı.

"Bunu görebiliyor musun?" derken ne demek istediğini anlamadım.

"Ne görmeliyim?"

"Senin yüzünden mahvoldum, beni bu duruma sokan tek kişi sensin"

"Bunun için üzgünüm" dedim. Dudaklarının kenarından sırıtdı. Pantolonumu çıkarmak için ellerini götürdü.

"Burada?" sadece kendisinin ve benim oturduğumuz komodinde?

"Bunun benim için önemli olmadığını biliyor musun?" Güldüm. Ellerimi tekrar beline sardım ve dudaklarına yapıştım.

Bunu yazarken bile duygulanıyorum ya.Kısa oldu amma diğer bölüm telafi.
Oy vermeyi unutmayın🫶