Distance | taejun

............real❗️

"Dünden beri Yeonjn'la konuştun mu?"

"Hayır, Soobin aramadı, ben de aramadım. Sanırım onu ​​yalnız bıraktığım için kızgın"

"Bugün ona git, onunla konuş, olanları anlat. Ondan hiçbir şey saklama, o senin sevgilin Taehyun"

"Soobin bunun kolay olmadığını biliyorsun"

"Biliyorum ama bunu kendin düşün. Babanla daha sonra da konuşabilirsin"

"Ama babam bana bunu yapma fırsatını vermiyor, onun karşısına nasıl çıkabilirim?" Masadan kalktım.Güvenmeli miyim bilmiyorum ama babamla konuşmama yardım edecek tek kişi oydu.

"Bugün işe gelmiyor musun?"

"Bilmiyorum Soobin, ben gidiyorum, sonra görüşürüz"

"Tamam" Soobi'nin evinden ayrıldım. Dün bırakmıştı, kağat burada olmalı. Arabayı aramaya başladım ve buldum. Telefonumu alıp numarayı aradım.

"Merhaba ,ben Taehyun"

"Buluşabilir miyiz, müsait misin?"

"Tamam, sana konumu atacağım" Telefonu kapatıp arabayı çalıştırdım. Bana yardım edip etmeyeceğini bilmiyordum ama yine de şansımı denemek istedim. Babamın hayatımızdan çıkmasını istedim, çok kurnazdı ve eminim Yeonjun'la olan ilişkimizi biliyordu. Kafasında dönen düşünceler beni korkutuyordu. Babamın evi yakındaki dinlenme kafesine gittim.  Bunun sadece benim yüzümden olduğuna emindim. Yeonjun beni sevdiği için hiç düşünmeden orayı babama sattı. Babamın nasıl bir insan olduğunu yalnızca ben biliyordum. Üvey çocuk olmama rağmen onun oğluydum. Bunu Yeonjun'a hala söylememiştim. Onun gerçek babam olduğunu sanıyordu. Zamanı geldiğinde ona her şeyi anlatacaktım.

Kafeye geldiğimde tanıdık bedenin oturduğu masaya doğru adımlamaya başladım. Masaya geçip önüne oturdum.

"Merhaba Taehyun nasılsın. Umarım iyisindir"

"İyiyim"

"Açıkçası konuşacağımız konu hakkında az çok bilgim var"

"Bunu nasıl biliyorsun?"

"Babanı iyi tanırım, erkek arkadaşından hiçbir şey saklamaz"

"Peki bana nasıl yardım edebilirsin?"

"Bana önce adımla hitap edebilirsin, Seonghwa" Bu kişinin babamla çıkacak kadar beyinsiz olmasına şaşırdım.

"Korkmuyor musun?"

"Neden?" Yüzünde bir gülümseme belirdi.

"Babam bana yardım ettiğini öğrendiğinde ne olacak?"

"Sadece bana kızacak ama beni asla bırakamayacak"

"Neden bu kadar eminsin?"

"Dört yıldır babanla birlikteyiz, o beni senden daha çok seviyor"güldüm.

"Bundan asla şüphe etmeyeceğim"

"Bana aranızdaki sırları anlat" sorusundan sonra sessizleştim.

"Konuyu konuşmadan önce bunları bilmek istiyorum, baban neden bana geçmişinden hiç bahsetmedi? Sürekli konuyu değiştirirdi, bana bunu anlat, bilmek istiyorum"

"Bana yardım etmeyeceksen söyle"

"Yeonjuna üvey olduğunu söyledinmi?"

"Hayır, bunu ona doğru zamanda söylemek istedim ama işler karmaşıklaştı"

"Bunu Yeonjun'a söylersen anlaşmadan vazgeçeceğini düşünebilirsin"

"Peki ya Yeonjun pes edecekse, belgeler zaten imzalandı"

"Bunun üstesinden gelebiliriz"

"Nasıl?"

"Önce Yeonjun'a gerçekleri anlatın, bir şekilde belgeleri alabilirim ve bana sonra anlatman gereken önemli şeyler olduğunu unutma" Bana yardım edeceğini bilmek beni rahatlattı. Seonghwa sayesinde babamla baş edebildim.

"Bunu düşüneceğim"konuşmamızın ardından kafeden ayrıldık, o kendi arabasına, ben de arabama binip gaza bastım. Babamın orada olmadığın biliyordum. Mekanın resmi sahibi olmamasına rağmen Yeonjun hâlâ eşyalarını ve anılarını yanına almak için oradaydı.Onunla bu gün konuşmalıydım,mekanın yolunu tuttum.

...

"YEonjun, iyi misin?" Koşarak yanına gittim ve ellerini ellerimin arasına aldım.

"Sana beklemeni söyledim, işim yakında bitecek"

"Neden dikkat etmiyorsun?" ellerini ellerimden aldı ve işine geri döndü.

"Üzgünüm"yeniden konuştum.

"Neden benden özür diliyorsun?" diye cevap verirken işine odaklandı. Odadaki eşyaları toplayıp kutulara koyuyordu ve bana kızdığı belliydi.

"Sana söylemem gereken şeyler var"

"Dünün meselesiyle ilgiliyse, duymak istemiyorum"

"Evet" önümden çekilmişti.

"Bunu sana defalarca söyleyeceğim Taehyun, burayı babana sattığım için pişman değilim"

"Beni dinlemeni istiyorum" Bana aldırış etmeden odadan çıktı ve ardından gelen telefon görüşmesiyle odağımı daha da kaybettim. Konuşmasını bitirmesini bekledim ama o konuşurken mekanın çıkışına doğru yöneldi.

"Konuşacaktık..." Arabaya biner binmez sürücüye çalıştırmasını söyledi.

"İşim bitince seni arayacağım bebeğim" Çaresizce onayladım. Araba uzaklaşınca arkamı döndüm. Ben ayrılmak üzereyken hızla önümden geçen arabaya odağımı verdim. Yanımda duran arabayla bir süre bakıştıktan sonra kapı açıldığında gözlerimiz içeride oturan kişiyle buluştu.

"Jiwoong" Birkaç kişi arabadan atlayıp bana doğru yürüdü. Beni zorla arabaya bindirmeye başladılar.Ellerinden kurtulmak kolay değilken "Bırakın beni, bırak"Yanağımda hissettiğim acıyla kendimi bıraktım. Bana vuran Jiwoong'du.Gözlerimin kapandığında duyduğum son şey "Üzgünüm güzelim ama Yeonjun'dan intikamımı alacağım" oldu.

"Jiwoong is back"