GANGSTER [BXB]

4

Medya:)

"Karan..."

"Karan Kandemir"

Bu iki kelime resmen büyülenmemi sağlamıştı çünkü ismi çok güzeldi ve soyadıyla olan uyumu harikaydı.

İstemsizce dudaklarımdan bir "Vaay" dökülürken devamını getirdim "İsmin gerçekten çok güzelmiş"

Kaşları havalanırken ilk defa güzel birşey söyledi "Teşekkürler"

Dudaklarında küçük bir tebessüm peydahlanırken bende gülümsedim ve "Ne demek, doğruları söyledim" deyip onun gibi trabzanlara arkamı döndüm ve sırtımı yasladım.

Elindeki bitmiş sigarayı arkasını dönmeden eliyle aşağı attı ve gözlerini yüzüme sabitledi, ardından çenesiyle beni işaret edip beklemediğim bir soru sordu "Senin?"

Gözlerim şaşkınlıkla açılırken bu gece benle hiç konuşmayacağını sanmıştım. Aksi takdirde sadece benim konuşup gevezeklik yapmam hoş olmazdı.

Yerimde dikleşip kafamı kaldırdım ama yinede ona yetişemiyordum. "Benim ismim biraz garip ve komik ama. Gülmek yok tamam mı?"

Kaşları alayla havalanırken 'tamam' dercesine kısaca kafasını salladı.

Dilimle dudaklarımı yalayıp "Unut, Unut Doğan" dedim.

Ben her ne kadar ismime alışık olsamda dışarıdan duyan birine gerçek anlamda garip geliyordu ve abes tepkiler veriyordu. Bu yüzden ismimi dışarıda olabildiğince söylememeye çalışıyordum.

Ben bakışlarımı üzerinden çekerken nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordum.

"İsmin güzelmiş, değişik. Peki bir hikayesi var mı?"

Diye sordu. Gözlerimi yüzüne çıkartırken böyle bir tepki vermesine sevinmiştim. Ve üstüne soru sormuştu. Sanırım yavaş yavaş duvarlarını kırıyordum.

"Annem koymuş adımı. İlk önce Umut koymak istemiş. Ama babam olacak o şerefsiz annemin bana hamile kaldığını duyduğu gibi alıp başını gitmiş. O sıra evli değillermiş zaten o yüzden kolay olmuş gitmesi. Annemde hiç peşinden koşmamış onu bırakıp gitmiş bir adam için kendiyle beraber benide süründürmek istememiş. Ben doğduğumdada bana adadı hayatını. Beni iyi yerlere getirebilmek için çok çabalıyor hakkını veremem. Babamda ona Umut olamadığı için sonradan adımı Unut olarak değiştirmiş, babamla yaşadığı anılarını unutabilmek için."

Nerdeyse tek nefeste anlattıklarımı büyük bir ilgiyle dinlemişti. Bu şekilde dinlemesi beni gerçekten mutlu etmişti. Küçük bir tebessüm dudaklarıma yayılırken bakışları dudaklarımı buldu.

Keskin bakışlarıyla orayı katlederken dudaklarını aralayıp "Peki işe yaramış mı?" Diye sordu.

Ben ne dediğini anlamazken "Hı?" Sesi çıktı dudaklarımdan. Sorusunu sarhoş beynimin anlayabilmesi için biraz daha açık konuştu.

"Annen, unutabilmiş mi babanı?"

Hevesle kafamı salladım "Nerdeyse bütün anılarını. Ve bu beni mutlu ediyor çünkü bundan bir süre önce onu hiç bu kadar mutlu görmemiştim."