GANGSTER [BXB]

19

Kusura bakmayın dün bölüm atamadım birkaç acil işim vardı onları haletmem gerekiyordu kusuruma bakmayın canlar.
Umarım bu bölümü beğenirsiniz.

Keyifli okumalar..

Elimle kapının kulbunu indirip sinirle dışarıya çıktım. Sinirim arşa çıkmıştı resmen. Konu annem olunca her ne olursa olsun herşeyi yapardım. Sonunda canın olsa bile.

Ve şuan hiç hoşuma gitmeyen şeyler duymuştum. Gözüm dönmüştü bir kere. Kendimi ben bile durduramayabilirdim.

Sert adımlarımı ön bahçeyi bitirmek içşn atarken annemin bana yetişip kolumu tuttuğunu hissettim. Bakışlarım ona dönerken telaşla konuştu.

"Unut, lütfen düşündüğüm şeyi yapma oğlum. Adam zaten kovdu beni bir daha göz göze bile gelmeyiz. Sinirlerine hakim ol biraz ne olursun"

Yalvararak kurduğu cümle biraz olsun yüreğime işlerken kolumdaki elinin üzerine elimi sardım ve indirdim. Bakışlarımı biraz yumuşatmaya çalışarak.

"Anne beni hiç anlamıyorsun. O şerefsiz senin namusunu kirletmeyi düşünmüş. Onun pis düşüncelerinin baş tacı olmuşsun benden nasıl durmamı bekleyebilirsin. Düşüncesi bile sinirlerimi hoplatıyor"

Sakin kalmaya çalışarak söylediklerime kafasını salladı ve yumuşak bakışlarını gözlerime sabitleyip "Anlıyorum annecim anlamaz olurmuyum. Ama şu sinirlerine biraz olsun hakim ol senin iyiliğin için söylüyorum o adam ölmüş kalmış umurumda değil. Sana zarar gelmesini istemiyorum" dedi. Bir yandanda elini yanağıma koyarak söyledikleri sinirimi yatıştırmıyordu.

Hadi onu bunu geçtim. Gerçi geçilecek şeyler değilde, o adam anneme el kaldırmıştı!

Yüzünde büyük bir hasara sebep olmuştu. Buna rağmen nasıl yerimde durabilirdim?

Kafamı iki yana sallayıp "Bak anne bu zamana kadar hep tuttun beni, kavga etmemem için, başımın derde girmemesi için. Ama şuan hiçbir şey umrumda değil tamam mı. Çok sinirliyim lütfen çekil yolumdan, sanada zarar vermek istemiyorum" dedim dişlerimi sıkarak.

Anneme asla zarar vermezdim. Şuan sinirli olduğum için dökülmüştü bu kelimeler ağzımdan.

Yanağımdaki elini sert olmayacak şekilde indirdim ve kararlılıkla arkamı dönüp yürümeye başladım.

"Sakın peşimde gelme, lütfen"

Son uyarımı yaptığımda arkamdan gelmediğini farkettim. Sanırım bu saatten sonra beni durduramayacağını anlamıştı bu yüzden fazla zorlamak istememişti.

Sert adımlarım ön bahçeyi bitirdiğinde önümdeki küçük kapıyı açtım ve siyah arabanın yanına ulaştım.

Ön camı açık olan arabanın şoför koltuğunda oturan Gökhan'ı gördüğümde üzerimde çapraz takılı olan çantayı bedenime yük yapmasın diye çıkardım ve camdan içeriye attım.

Gökhan telefondaki kafasını kaldırıp telaşla etrafta gezdirdiği bakışları üzerimde durduğunda adımlarımı kumaş dükkanına ilerletmeye başladım.

Arkamdan arabadan inip bana seslendiğini duysamda cevap vermedim. Koşarak yanıma ulaştığını hissettiğimde sinirle sesli bir soluk verdim.