Prom Queen

18.Bölüm:Kintsugi

Leya'dan

Gözlerimi açtığımda beyaz bir tavanla karşılaşmayı pek de beklemiyordum. Elimle çenemi ovuşturdum. Fazla ağrıyordu. Sanırım bayılmadan önce dişlerimi çok sıkmıştım.

Kafamı çevirdiğimde odada kimseyi göremedim. Son olanları hatırlamak için kendimi zorladım.

|Leya'dan

Kapının kırılması ile tekrar çığlık attım ve elimdeki telefonu gelen kişiye fırlattım.

Son olarak güzel ayakkabılar, bej kumaş pantolon, siyah keten gömlek ve siyah saçlar gördüm. Cüzdanındaki kimliği göstermişti bana. Bir de sanırım bir şeyler söylemişti.

"Korkma, askeriz. Sana bizden zarar gelmez. Güvendesin."|

Sonrası yoktu. Karanlıktı. Sanırım bayılmıştım. Telefonumu açtığımda gördüğüm haberle çığlık attım.

Benim çığlık atmamla odaya Yağız. Yüzüme endişeyle bakıyordu.

"Noldu? İyi misin?"

"Duman yeni şarkı çıkarmış! Niye kimse bana söylemedi ya!?"

"Ben de bişi oldu sandım."

Etrafıma tekrar bakınca hastaneye benzemediğine tekrar emin oldum.

"Burası neresi?"

"Benim evim."

Duyunca hemen ayağa kalkmak için doğruldum ve ayakkabılarımı giydim.

Yağız beni tutmak için hamle yaptı ama durmadım.

"Dur daha yeni uyandın. İyileşmelisin hem istediğin kadar da kalabilirsin."

Ayağa kalkmamla başım döndü. Yalpalayarak bir iki adım attım ama gözüm çok fazla kararınca kendimi Yağız'ın kollarına saldım.

"Hop hop sakin ol iyi misin?"

Diyerek beni yatağa oturttu. Sonra da ayaklarımı da yatağın üstüne koydu.

Umarım onun yatağı değildir bu.

"Kimin odası burası?"

Güzel dizayn edilmiş bir odaydı açıkçası.

"Benim."

Hadi be ordan. Şaka dimi? Değilse yandık.

Bu sefer yavaşça ayağa kalktım.

"Ben çok rahatsızlık vermiyim size."

Yağız da beni tutmaya çalışıyordu.

"Bak yine düşceksin. Ne rahatsızlığı hem."

O sırada içeriye bir kadınla bir adam girdi. İkimiz de onlara döndük.

"Şey kapıyı tıklattık ama duymadınız. Nasıl olduğunu sormak için gelmiştik."

Kadının sesi çok naifti. Adamsa onun aksine Yağız'a dönerek sert bi tonda konuştu.

"İki dakika dışarda konuşabilir miyiz?"

"Tabiki."

Yağızla adam odadan çıkmışlardı. Kadın yanıma gelip oturdu.

"Nasılsın iyi misin?"

"İyiyim sağolun da siz kimsiniz?"

"Ha biz sesi duyunca geldik. Kapıyı zorlayan kişi bizi duyunca kaçtı."

Önüme baktım sadece. Ne diyeceğimi bilmiyordum.

Yağız'dan

"Biz içeriye girmeden önce kapının önünde şöyle bir fotoğraf bulduk kim olduğunu belki biliyorsunuzdur."