Uzaklardan Yakınlara

9. Bölüm - Ciddi erkek & Şirin kız

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum efendimm🐣

~~~
İkili huzurla denizi izlemeye devam ediyorken Mina bu sırada Mert'e tatlı tatlı sorular soruyor, Mert'in gülerek cevap vermesini sağlıyordu. Mert daha fazla dayanamayıp kolunu Mina'nın omzuna dolamış, kendi başını kaldırıp kızın başını omzuna yaslamıştı, Mina'nın tepkisini ölçmüştü, rahatsız olmuşa benzemiyordu. Aksine, Mina'da bunu bekliyor gibiydi, genç adam adını bilmediği duygular hissettiği genç kıza bu kadar yakın olmanın sevinci içinde, bulundukları duruma tam odaklanamıyordu bile.

Öte yandan hatırladıkça içini huzursuz eden bir durum daha vardı, Kubilay.. O günkü surat ifadesini çok iyi görmüştü çünkü, konuşmaya fırsatları olmamıştı. Nasıl anlatacaktı? Bu kız Mert'in neyi oluyordu? Üstelik beraber akşam yemeği bile yemişler, daha Kubilay'a söylememişti bile, en yakın arkadaşına bunları anlatmadığı için kendisini suçlu gibi hissediyordu, "Ama saklamıyorum ki" Diye düşündü genç adam, buluşsalar her şeyi kendi isteyerek anlatacaktı zaten, böyle düşünerek içi az da olsa ferahlamıştı. Huzurla anın tadını çıkarmaya devam ederken uzaktan onları izleyen adamdan habersizlerdi...

Aradan biraz zaman geçmiş, ikili sohbet etmeye devam ederken Mert'in telefonu çalmıştı, kolunu kızın omzundan kaldırmamış, diğer eliyle cebinden çıkardığı telefona baktı, annesi arıyordu, bekletmeden telefonu açtı.

"Efendim anne" diyerek yumuşak sesiyle cevap verdi.

"Mert'im, oğlum sabah evden aceleyle çıkmışsın, Ayşe ablan görmüş seni, iyimisin annem?"

"İyiyim anne merak etme, birazdan gelirim tasalanma sen"

"Tamam bekliyorum, dikkatli gel yavrum"

Mert annesini iyi olduğuna zor da olsa ikna etmiş, telefonu kapatmıştı, Mina başını kaldırarak yüzünü Mert'e dönmüş ve meraklanarak sormuştu.

"Annen senin için endişelenmiş sanırım, değil mi?"

Mert de yüzünü Mina'ya döndüğünde aralarında mesafe bir adımlık kalmıştı, birden gözleri kızın dudaklarına kaydı. Ne yaptığının farkına varıp tekrar gözlerine bakarak cevap verdi.

"Evet, çalışan ablalardan birisi görmüş ben aceleyle çıkarken. Telaşa kapılmış normal olarak."

"Anladım, şimdi gideceksin o zaman" demişti kız mutsuz olduğunu belirterek.

"İstemiyor musun gitmemi?" Diyerek gülmüştü Mert.

"H-hayır nerden çıkardın, yok öyle bir şey..." Dedi Mina inkar ederek.

"Peki madem, ben gideyim o zaman Mina hanım.."

"Peki madem, siz gidin o zaman Mert bey.."

İkisi karşılıklı gülerek zorda olsa ayrılmışlardı, Mert Mina'yı evine bıraktıktan sonra kendi evine doğru yol aldı. Eve gidince yaşanacakları az da olsa tahmin edebiliyordu, kendisini ne kadar sevip değer verdiklerini bildiği için soru yağmuruna tutulacaktı yine..

10 dakika sonra Mert gelmişti. "Sonunda geldin yavrum, iyi misin bir şey mi oldu?" Dedi Gül Ayşe.

Mert tam cevap verecekken amcasından soru gelmişti. Hasna ve Feyza ise olanları izliyordu tepkisizce.

"Yeğenim iyisin değil mi? Endişelendik senin için yahu."

"İyiyim iyiyim, merak etmeyin bir işim vardı o yüzden evden aceleyle çıktım, ama ben çocuk değilim artık bu kadar fazla ilgi istemiyorum."

"Ne bilelim yavrum Ayşe ablan telaşla çıkınca görmüş seni biz de telaşlandık"

"Merak etme anne, gördüğünüz gibi karşınızdayım"