Uzaklardan Yakınlara

16. Bölüm - Barış

"Nasıl yani?" Dedi Mert, "Nasıl gözden kaçırırsınız!"

"Kusura bakmayın efendim.. İnanın bizde beklemiyorduk böyle olabileceğini" Dedi Bahadır mahcup sesiyle, başını önüne eğmişti.

"Dua et kötü bir şey yapmamış kıza" Dediğinde işaret parmağını tehdit ederek havaya kaldırdı "O zaman elimden kurtulamazsınız!"

"Peki ne yapacağız efendim?"

"Elbet karşımıza çıkacak, şimdilik karışmayın" Diyerek çıkardığı paltosunu eline aldı ve hızla kapıya yöneldi, sertçe kapattıktan sonra bir kaç adım ötede duran arabasına binerek evin yolunu tuttu.

15 dakika süren yolculuğundan sonra eve varmıştı, "İyi akşamlar herkese" Diyerek salona, ailesinin yanına giriş yaptı Mert, yorgunlukla koltuğa bırakıverdi bedenini.

"Sanada oğlum, nerelerdeydin? Hep böyle habersiz mi bırakacaksın bizi?" Dedi Gül Ayşe sitemle.

"Gece evde yoksam otelde kalıyorumdur anne, merak etmeyin" Dedi rahatlatmak adına, "Beklediğimden daha sakin karşıladınız"

"Otelde olduğunun haberini aldık çünkü" Dedi amcası Sadi lafa atılarak.

"Nasıl? Kim söyledi?"

"Personeller" Dedi Sadi, gayet rahat ve umursamaz tavrıyla konuşuyordu.

"Başka bir şey söylediler mi?" Dedi bu sefer merakla, detayları öğrenseler bu kadar rahat davranmayacaklarını da biliyordu.

"Hayır oğlum, ne söylemeleri gerekiyor?" Dedi annesi Gül Ayşe.

"Yok, yani merak ettim, neyse boşverin. Benim konuşacaklarım var sizinle"

"Hayırdır inşallah" Dedi Gül Ayşe, bütün gözler Mert'in üzerinde merakla geziniyordu.

"Taşınmaya karar verdim, annemle birlikte" Dedi tüm açıklığıyla, gelecek olan cevapları az çok tahmin edebiliyordu..

~~~
"Gel güzel kızım otur şöyle yanıma" Dedi Naim kızını yanına çağırarak, Mina koltukta babasının yanına utangaç tavrıyla oturdu ve babasının konuşmasını bekledi.

"Konuşalım mı biraz?" Dedi bu sefer, Mina başını hafifçe aşağı yukarı salladıktan sonra söze girdi Naim.

"Güzel kızım her zaman söylediğim gibi ben senin mutlu olmanı istiyorum" Dedi ve iki eliyle kızının kucağında birleştirdiği ellerini kavradı, "Şimdi söyle bana, mutlu musun?"

"Mutluyum baba, neden ki.." Dedi Mina, yavaş yavaş yanakları kızarıyordu.

"Benim yanımda mutlusun, peki onun yanında?" Diyerek yavaştan konuya girmeyi hedefledi.

"Mert beni mutlu ediyor baba, merak etme sen" Dedi ve utanarak tebessüm etti.

Naim de kızına eşlik ederek başını salladı ve devam etti, "Çok sevindim adınıza kızım, hep mutlu olun"

Baba kız konuşurken odaya Meryem girmişti, ne olduğunu anlamaya çalıştığı bakışlarından belli oluyordu. Naim karısını bekletmeden büyük bir heyecanla konuşmaya başladı.

"Gel Meryem gel, bizde Mina'mla konuşuyorduk" Diyerek oturuşunu düzeltti hızla.

"Hayırdır inşallah, ne konuşuyorsunuz?" Dedi Meryem koltuğa otururken.

"Mert'i konuşuyorduk, sen ne düşünüyorsun bakalım?"

"Ben ne düşüneceğim Naim, iyi çocuk Allah var"

"Öyle tabi, kızıma bakınca gözleri parlıyor, fark ediyorum ben" Dedi Mina'ya bakıp gülerek.

"Baba!" Dedi Mina utanarak, her şey çok mu belli oluyordu?