Uzaklardan Yakınlara

11. Bölüm - Hastane

Bu bölümden çok ümitliyim hadi bakalım🥹❤️‍🩹
Oy ve satır yorumlarınızı bekliyorumm iyi okumalar💗📚

1 hafta sonra...

Günlerden salı günüydü, Mert artık içinde sıkıntı haline gelen olayları en yakın arkadaşı Kubilay'a anlatmış ve rahatlamıştı resmen. Kubilay ise sitem etsede arkadaşının mutluluğu için çok sevinmişti, sakin bir çay bahçesinde buluşup huzurla saatlerce konuştular. Mert hiçbir şeyi atlamadan üstü kapalı bir şekilde anlatmıştı, fazla detaya gerek yoktu kendince, zaten hep böyle değil miydi? Kızlar her detayına kadar anlatır ama erkekler tam tersi.. Yinede çok sevinmişti arkadaşının cevaplarına, tavsiyeler almıştı ondan. Mina ise 1 Haftada Mert'in yardımıyla iyileşip ayaklanmıştı, 3 gece kalmıştı Mert onlarda, sonrasında ise sık sık ziyaret ederek ilgilenmişti kızla, zaten ailesi de geldiği için fazla dikkat çekmesi doğru olmazdı. 3 günde beraber vakit geçirip yemekler yedikleri için birbirlerine bayağı alışıp kapılmışlardı, artık konuşmadan duramaz hale gelmişlerdi sanki...

Öte yandan Mert'in amcası Sadi ise son zamanlarda dışarıdan oldukça telaşlı gözüküyordu, Hasna eşine ne kadar sorsa da anlatmıyor, ısrarla günü geldiğinde öğreneceklerini söylüyordu Sadi, ev halkı bu telaşından dolayı hasta olmasından korkuyordu, kendiside korkuyordu gerçi, yeğeninin yüzüne nasıl bakacaktı bu yaptığı şey yüzünden? Mecbur kalmıştı kendince, evladı gibi seviyordu Mert'i, yeğenim söylese böyle bir işe kalkışmazdım diye de kendini avutuyordu. Mert huzurlu geçen çay bahçesi buluşmasından sonra eve doğru yol aldı, geldiğinde odasına çıkmak isterken amcası telaşla çalışma odasına getirmişti peşinden, bakalım bu huzur devam edecek miydi?

"Mert'im konuşalım mı biraz?" Dedi Sadi telaş ve utançla

"Amca ne oluyor? Peşinden getirdin beni buraya daha fazla uzatmadan konuya geçelim merak ediyorum"

Sadi kapıyı örtüp kimsenin dinlemediğinden emin olarak çalışma masasına oturdu, Mert'de oturduktan sonra konuştu:

"Geçeceğiz yeğenim geçeceğiz, lakin nasıl geçeceğiz bende tam bilmiyorum, nolur sinirine kapılma olur mu?"

"Tamam anlat artık neler oluyor?"

Sadi bir kaç hafta önce düşündüğü planını gerçekleştirmişti, artık geriye cevabını duymak kalmıştı, Mert'de farklı bir şeyler sezdiğinde bunu yapmaya mecburdu, çünkü defalarca Mert'in ağzını aramasına rağmen bir cevap alamamıştı. Öğrenmek için yeğeninin peşine adam takmıştı, sadece bu şekilde öğrenebilirdi, bir yandan genç yaşta olan yeğenine bunu yaptığı için utanıyordu, ama Mert anlatacak gibi de değildi, mecbur kalmıştı. Adamın anlattıkları karşısında şok olmuş, hemde çok sevinmişti. Çiçekler, Böcekler, Sarılmalar... Yaptığı şeyin öğrenilmesini istemiyordu tabikide, ama her şekilde öğrenecek gibiydi Mert...

Sadi üstü kapalı şekilde öğrendiklerini anlatmıştı, bu sefer şok olma sırası Mert'e geçmişti, kıpkırmızı kesildi, bir kaç saniye cevap veremedi. Sinirini bastırmak için tırnaklarını etine geçirmiş kanatmak üzereydi, birden elini hızla masaya vurup ayağa kalktı, Sadi irkildi, keşke yapmasaydım diye geçirdi içinden, Mert ayağa kalkmasıyla bağırmaya başladı.

"Amca ne diyorsun sen?! Doğru mu anladım? Peşime adam takmak da ne demek?!"

"Mert'im nolur sakin ol, mecbur kaldım oğlum ama anlatacağım hepsini inan bana"

"Yahu hiç utanmadın mı bunu yapmaya? Sizene benim özelimden?!"

"Yavrum ne demek sizene? Biz senin aile-"

"Ailem olan insan böyle mi yapar? Ne düşündün hakkımda da adam taktın peşime? Düzgünce sorsan anlatmayacak mıydım?!"

"Oğlum bağırma nolursun, tamam bi cahillik ettim yapmamalıydım, affet beni.."