Uzaklardan Yakınlara

10. Bölüm - Özel gün

Saat '23:30'u geçiyordu, Mert oturduğu yerde uyumamak için zor direniyordu, ara ara gözleri kapanıp ani refleksle tekrar açtığı için sersem gibi olmuştu. Mina'ya baktı, mışıl mışıl uyuyordu, elini tekrar alnına götürdü ateşi yoktu. Hem onu uyandırmaya kıyamıyor, hemde o uyanmadan eve gitmek istemiyordu. Sonra yere, yatağın dibine oturdu, başını yatağa yaslayarak o şekilde gözlerini kapattı.

Duyduğu ses ile zorda olsa gözünü açmıştı Mert, Esma uyandırmaya gelmişti, nasıl sesleneceğini de bilememiş, biraz utanmıştı uyandırırken. Tamamen ayıldığında Esma'ya baktı.

"Uyumuşum.. Ben gideyim artık"

"Nasıl isterseniz, aklınız kalmasın ben bakıyorum Mina'ya"

O sırada konuşma seslerine Mina uyanmıştı, uykulu sesiyle "Mert.. Nereye?" Demişti, Mert arkasını dönüp baktığında gecikmeden cevabını verdi.

"Mina.. Gitmem lazım saat geç olmuş, yarın yine gelirim olur mu?"

"Gitme..."
Dedikten sonra ekledi;

"Burada kalsan olmaz mı?"

Mert ve Esma birbirine baktı, Esma rahatsız olur diye çekiniyordu Mert, ne diyeceğini bilemedi. Esma durumu anlamıştı ve ilk konuşan o olmuştu.

"Benim için sıkıntı yok, işiniz yoksa kalabilirsiniz"

"Meryem hanımlar.. Sıkıntı olmasın sonra?"

"Onların işi kesin, en az 4 5 gün işlerinden dolayı gelemeyecekler"

"Peki, Mina kendini nasıl iyi hissederse öyle olsun, ben diğer odaya geçeyim o vakit"

"Misafir odasını hazırlarım ben şimdi"

Deyip odadan çıkmıştı Esma, Mert Mina'ya bakıp gülümsemişti, Mina'da ona, sonra yatağın ucuna oturup elini tuttu Mert, ikisini de heyecan basmıştı. Mert hala olayın şokundan çıkamamıştı. Sonra Mina konuşmaya başladı.

"Eğer rahatsız olurs-"

"Rahatsız olmam, aksine mutlu oldum, bana güvendiğin için. Senin için en iyisini yapmaya hazırım Mina, bu güveni boşa çıkarmayacağım"

"Teşekkür ederim Mert, iyiki varsın.."

Esma'nın odaya girmesiyle beraber kızın elini bırakıp hızla ayağa kalkmıştı Mert, Esma sessizce kıkırdadı, odanın hazır olduğunu söylemişti, Mert iyi geceler dileyip utana utana yavaş adımlarla çıkmıştı odadan. İçeri girdiğinde kapıyı kapattı, yatağına temiz nevresimler serilmişti, yanına da el yüz havlusu bırakmıştı Esma, tek eksiği pijamalarıydı, neyseki kumaş pantolon giymişti idare edecekti mecbur. Kemerini çıkarıp uzandı yatağa yavaşça, annesine bugün eve gelemeyeceğine dair mesaj attı. Saatler geçmesine rağmen uyku girmemişti gözüne, 2 saat geçmişti neredeyse, karmakarışık düşünceler içerisindeydi ve heyecanlıydı.

Bu süreç içerisinde Esma Mina'yı darlamaya başlamıştı, gülmesini durduramıyordu bir türlü, Mina Mert'e kalmasını söylediği için Esma yüzünden pişman olmaya başlamıştı neredeyse, ciddi değildi ama Esma durmadan vızır vızır konuşuyordu. Mina'nın yatağı 2 kişilik olduğundan Esma'da yanına uzandı, iki arkadaş sonunda uykuya dalmıştı.

~~
Sabah şiddetli bel ağrısıyla uyanmıştı Mina, karnı da ağrıyordu, korktuğu başına mı gelmişti? Üstelik hastayken, hızla yataktan doğruldu, telaşla Esma'yı uyandırmaya başladı.

"Esma, kalk lütfen. Yardım et ne yapıcam ben.."

"Noldu Mina? Niye uyandırıyorsun beni.."

"Esma, Mert görmesin bak çok utanırım, uyanmıştır şimdiye gelir birazdan"