SON OYUN

11.BÖLÜM

Anılın hayali ben denizden çıkmamla yok oldu. Uzak olsada eve kadar yürüdüm çünkü taksiye vericek param yoktu. Telefonum nerdeydi onu bile bilmiyordum. Uzun bir yürüyüşün ardından eve geldiğimde zili çaldım ama açan kimse yoktu.Yedek anahtarın yerinde olabileceğini düşündüğüm için evin arkasına doğru yürüdüm. Bahçede en sevdiğim yer olan hamağın iplerini bağladığım ağacın kavuğundan evin anahtarını aldım.Eve girdiğimde her yer dağınık haldeydi

"Anneee???" annem nerdeydi yatak odasında uyuyormuydu. Annem beni böyle görmesin diye ilk önce odama girdim ve üstüme birşeyler geçirdim. Ardından annemle babamın odasının kapısının önüne geldiğimde kapıyı tıkladım ama ses yoktu.

"Anne girebilirmiyim?" ses vermiyordu , birşey oldu korkusuyla kapıyı açtım ve içeri girdim.

"Anne ben geldim." annem yatağına cenin pozisyonunda yatmış uyuyordu.Bende yatağın diğer tarafına yattığımda ses çıkmasın diye yavaş hareket ediyordum.

"Anne biliyorum seni endişelendirdim ama bana soru sorma ."Sağ kolumun üstüne yaslandığımda annemin yüzüne baktım, solgun gibiydi dudakları morarmıştı sanki.Ama Caner söylemişti zaten annemin hasta olduğunu.Annemin yüzüne bakarken uyuyakalmıştım.

Yarım saat sonra...

Sağ kolumun üstünde uyuyakaldığım için omzum ve kolum ağrıyordu. Yatakta doğrulurken bakışlarım anneme kaydı, aynı pozisyonda uyuyordu.Artık uyandırmalıydım çünkü beni çok merak ettiğini bilyordum.Kolumla annemi sarsmaya başladım.

"Anne , anne anne" uyanmıyordu. elimi yüzüne dokundurmamla çekmem bir oldu. Buz gibiydi

"Anne uyansana ." annemi sarsmaya çalışıyordum ama hareket ettiremiyordum donmuştu sanki.Yataktan kalkarak Annemin tarafına geçtim .

"Anne uyansana beni özlemedinmi." uyanmıyordu neden uyanmıyordu, uyku ilacımı almıştı neden tepki vermiyordu.Anneme baştan dokundum. üşüyordu. Yandaki battaniyeyi üzerine örttüm.

"Anne üşüyormusun bak örttüm üstünü üşüme."Yüzüne baktım bembeyazdı ama hasta olan insanın yüzü sararmazmıydı.

"Anne burda bekle babamı arıcam seni hastaneye götürcez." Yanından kalktım ve kapıya doğru ilerlerken ayağıma birşey çarptı. Eğilip aldığımda ilaç kutusuydu ama içi boştu. Yerlere baktım ilaçların birazı yere saçılmıştı.Gerisi nerdeydi ilaçların.Burnum sızlarken gözümde doldu.Başım dönüyordu.Arkama döndüm anneme baktım.İlaçları annem içmişti benim annem intihar etmişti.

"Annneeeee!!!!!" haykırdım ağladım düştüm kalktım ama annemin elini tuttum.

"Neden, neden annee nedenn???"Buz gibiydi , taş gibiydi annem yattığı yerde heykele dönüşmüştü. kaç saattir böyleydi. Ben annemin ölüsüylemi uyumuştum. Hayır benim annem intihar etmedi. sayıklıyordum.

hayır , hayır hayır.

Komidinin üstünde duran surahiyi elime aldım ve bir an bile düşünmeden annemin yüzüne döktüm.Bekledim, bekledim ama uyanmadı uyanmalıydı su uyandırmalıydı.Nabzına bakıcak cesaretim yoktum bakamazdım. Annemin öldüğüne inanamazdım, inanmamalıydım.Komidinin üstünde duran annemin telefonuyla babamı arıcaktım ama vazgeçip yüz on ikiyi aradım.Evin adresini verdiğimde telefonu kapattım ve annemin elini tuttum.

"Anne hastaneye gidicez lütfen ölme, anne."Ambulans seslerini duymamla daha fazla ağlamaya başladım . Annemin yüzüne baktım uzun uzun, biliyordum son görüşümdü, neden yapmıştı neden ölmek istiyordu.Ne olursa olsun annemi affetmicektim.

"Affetmicem seni anne hiç bir zaman." Zil çalıyordu ama ses uzaktan geliyordu . Kalkmaya çalıştım , kalkamadım bacaklarım ellerim vücudum her yerim titriyordu. Aşağıdan sesler geliyordu , kapıyı zorluyorlardı.Sesler yavaş yavaş yok oluyordu anneme baktım gözlerim kapandı ve içeriye girdiler.Artık hiçbirses duymuyor , birşey hissetmiyordum sadece ölmek istiyordum.