KARANLIK

Doğum günü

İyi okumalar..

Multimedya da Arya prensesimizin pastası var..

Sabah uyandığımda, her zamanki gibi kafamla halı arasında çok az mesafe vardı.Ben neden böyle ters biriyim ?Aslında bu sorunun cevabını kimse bilmiyor.

Genellikle enerji doluyum. Ama bir şeye üzüldüysem de fena bunalıma giriyorum. Kendimi eleştirme çabalarımdan sıyrılıp, yataktaki değişik pozisyonumu düzeltip ayağa kalktım. Pencereyi açtığımda kuşların cıvıltısıyla doldu oda. 

Yüzümü yıkadıktan sonra ,üzerimi değiştirmeyi gerek görmedim.Sonuçta evdeyiz yani.Hem benim puantiyeli  pijamalarımdan ,kimseye zarar gelmez.Telefonumu elime alıp ,odadan çıktım. 

Merdivenlerden inerken hiç ses olmadığı için hayret ettim.En geç ben uyandığıma göre bahçededirler diye düşünerek mutfağa girip, su içtim.Telefonuma baktığımda saat 6:00'ydı.

Şok oldum! 

Tatil günü ve ben Utku uyandırmadığı halde, ilk defa erken kalktım .Hem de bu saatte. E uykumda hiç yok ,diye mızmızlandım kendi kendime.

En son ,kulaklığımı oturma odasında bırakmıştım.Sedef sultan, bir yere kaldırmadıysa ya da Arya' nın eline geçmediyse iyiydi.Odada her yere baktım .En sonunda koltuğun arasından sallanan, canımın içi mavi kulaklığımı gördüm.Kulaklığımı da alıp bahçeye çıktım. 

Hava o kadar güzeldi ki kuşların cıvıldaması ,bahçenin güzelliği...Salıncakta annemin güllerinin güzelliğine bakmaya başladım. İster istemez bu huzur karşısında gözlerimi kapatıp, şarkı dinlemeye başladım.Birkaç dakika sonra kulaklığımın tekinin, kulağımdan çıkarılmasıyla irkildim.Gözlerimi açtığımda Demir abi vardı.Yanımda oturuyordu.Aldığı kulaklığı kulağına takmıştı.Gözlerinin altı kıpkırmızıydı.Üzerindekilere bakılırsa eve yeni geliyordu.

''Günaydın. ''diyecektim ama bana bakan gözlerindeki yorgunluktan ,yersiz buldum.Yanına biraz daha yaklaştığımda şaşırdı.Ama buna aldırmadan başını alıp, omzuma koydum.Sessizce yattı.Şarkının sesi zaten çok az duyuluyordu.Kısa bir süre sonra, uyuduğunu fark ettim. Omzumda, masum bir şekilde uyuyordu .

Neden bu kadar sessizdi? 

Neden hep geceleri dışarı çıkıyor? Diye kendi kendime sorsam da bunu ona sormadım.Evdekilere fark ettirmemek istediği netti. 

 Bir sürü şarkı dinlesem de kolum uyuşmuştu. 2 saattir uyuyordu ama sessizce bekledim.Kapıdan Arya güle oynaya yanımıza geldiğinde işaret parmağımı,bir hemşire edasıyla dudağıma götürüp sessiz olmasını ima ettim.Kulağına eğilip

''Prenses ,Demir abini öp bakalım. Ama sessizce.'' dediğimde çocuksu kıkırdaması çok komikti .Kendimi zor tuttum gülmemek için.Demir abi ,Arya onu öptüğünde, anında gözlerini açtı. Ve bana baktı.Ben de sevimli bir gülüşle, karşılık verdim.Şok olmuştu .Sanırım ,onu benim öptüğümü sandı.

Yok,devenin bale pabucu!

Arya dayanamayıp ona sarılıp ,

''Günaydın ,prensim .Sen çok yakışıklısın ve bu öpücüğü hak ettin.'' dediğinde gerçeği anladı. Arya'yı kucağına alıp, gıdıkladıktan sonra bana da

 ''Günaydın. Umarım, kolun felç olmamıştır.'' dediğinde güldüm.

Oturduğu yerden,gerinerek kalktı.Anladık,kasların fena!  

 ''Günaydın. Sorun değil ama sen çok yorgun gözüküyorsun Demir abi''dedim. Tabi ki de cevap vermedi.

 İnsan bir teşekkür eder!