'SAHRA'

°14°

Çok uzaktan duyuyorum ismimi buğulu bir şekilde. Duyduklarımı birleştiremiyorum kavrayamıyorum söyleneni.

"Ha.... İyi... Güz... lim. "
Yavaşça açabildim göz kapaklarımı, tepemde durmuş gözleri üstümde
bu o adam...

Bedenim ağır çekimde imiş gibi
doğruldum, nabzım yavaşlamış ama kalbim gümbür gümbür bir haldeyim.
Nasıl anlatılır içine düştüğüm bu durum bilmem ki.
Yüzünü iyice yaklaştırdı yüzüme,
nefesi tenime değip geçiyor.
Sesini duyuyorum ,
ne içten ne kibar bir sesi var sanki bana seslenmiyor da en güzel şiirini seslendiriyor.

"Güzel Hayat can Hayat konuş lütfen, beni daha fazla korkutma iyi misin"

Adımı söylerken sanki canına can katıyor. Ne güzel hitap ediyor bana , ne güzel sözler söylüyor.

Peki,
Neden bendeki bu sürekli onu inceleme isteği. Ona bakmaktan cevap veremiyorum, sesim nerede benim konuşamıyorum.

Kapkara saçlarında ışık vurdukça aralarında ateşten sanki ışıltılar dalgalanıyor.
Gözleri saçlarından daha koyu bakışları çok gizemli merak uyandırıyor.
Burnu yüzüne göre çok orantılı duruyor .
Dudakları çatlamış ve kupkuru,
Acaba konuşurken acıyor mu canı?
Ya sakalları, elimi değdirsem gıdıklanırım gibi ,yüzü çok güzel ve eğlenceli görünüyor. Seni kendinden geçiriyor, sanarsın hipnoz ediyor.

Kapıldığım bu güzellikten kendimi zorla toparladım ve sesimi sonunda bulup sordum.

"Beni nereden tanıyorsun? "...