KYRA

Aşkın Öfkeyle Dansı

--- ********* ---

Daha da ilginç olan şey, odanın hemen karşısındaki koğuşta bir erkek öğrencinin kalıyor olmasıydı. İsmi Renji'ydi ve buraya neden geldiğini öğrenmek için sabırsızlanıyordum.
-----
Renji ile tanışmamız, yurdun disiplin kurulu tarafından alınmış bir karar sonucunda oldu. Renji'nin karşı koğuşa alınmasının sebebi, birkaç hafta önce yurt içinde bir kumar çetesine katılmış olmasıydı. Bu olay yurt yönetimi tarafından çok ciddiye alınmış ve disiplin cezası olarak tek kişilik bir odaya alınması kararı verilmişti.
• • • •
Renji'nin buraya alınmasının ardından, yurt yönetimi bu odada tek başına kalmasını sağlamak için diğer öğrencileri bilgilendirmemişti. Bu durum, Renji'nin yalnızlığı ve burada gizemli bir şekilde hapsedilmiş gibi hissetmesine neden olmuştu. Odaya beni görevliler bıraktıktan sonra,
Yurt disiplin kurulu başkanı;
- Burada kalacaksın bundan sonra banyo, yemek, tuvalet gibi ihtiyaçlarını bize haber vererek karşılayacağız. Hiçbir şeyi, bizden izinsiz yapman zaten mümkün değil.
-----
O an çok şaşırmıştım bundan sonra nasıl yaşamaya devam edecektim?
Henüz on beş yaşlarındaydım. Aman tanrım sinir olmaya başlamıştım bu lanet yerde sanki tutuluyormuşum gibi hissetmeye başlamıştım. Bir yerde sıkışmış bir şey gibi hissetim kendimi. Karanlığın içinde sıkışmış gibi hissediyorum. Her nefes alışım, göğsümdeki ağırlığı artırıyor gibi. Bu yer, dar ve boğucu. Duvarlar beni sarmalıyor, sanki nefes alacak bir delik bulamıyorum. Ellerim titriyor, çünkü her dokunduğumda duvarları hissediyordum. Çok sıkılmıştım. Yurt disiplin kurulu başkanı'nın gitmeden önce dedikleri ne anlama geliyordu? Hiçbir fikrim yoktu. Ömrümün sonuna kadar burada mı yaşayacaktım bilmiyordum.

*********
Ama en azından içim rahattı herkesten uzakta olmak ve sonsuz sessizlik beni rahatlatıyordu ve beni iyileştirecek tek şey o zaman sessizlikti... Aman tanrım o geceden sonra hiç uyulmadığımı hatırlıyorum. tüm hayatımı mahveden o lânet olası pezevenk adamla tanıştığım günün sabahı olmuştu... Gözlerimi ovuşturdum ve üstümü değiştirmek için küçük bölmeli, birkaç parça eski elbise bulunan, gardropu açtım tam tişörtümü çıkaracakken bir ıslık sesi geldi:
-----
- Vay, vay, vay beee! Peki gözlerimi kapatmam gerekir mi bayan?
───✦───
Bu sesin nereden geldiğini anlamam çok uzun sürmemişti ona bakana kadar... Normalde aşk gibi safsata şeylere inanmayan biriydim kendi halinde olan sıradan bir kızdım. Okulda herkesin sevgilisi varken hiç sorgulamamıştım neden bir erkek arkadaşım yok diyerekten. Fakat dikkatimi hiçte çekmedi de diyemezdim. Dalgalı hafif önden saçlarıyla beton zeminde, karşı koğuşta bulunuyordu beni görünce ayağa kalkmış ve demir parmaklıklara tutunup;
• • • •
- Burası bir parti yeri değil mi? nerdesiniz millet ah, sizde mi burdaydınız hanımefendi?

Diye alaycı bir tavırla küçümseyip, dudaklarını ısırmaya başladı ve diliyle üzerinden geçti.
Aniden tavrımı ortaya koyup sinirlendim;
- Ne saçmalıyorsun! Gevezelik yapmayı kes!

Gıcık bir tebessüm ile sırıtmaya başladı ve göz kırptı;
- Sakin ol küçük hanım. Derin nefes al burada zaten ikimizden bir başkası yok. Eğer ağlayacaksan, seninle tuvaletimdeki peçetelerden paylaşabilirim.
*********
Sinirli ve kaprisli bir tavırla:
- "Burada ağlayacak biri varsa oda sensin. Daha aciz biri şuan görmedim ne yazık sana, eğer ağlayacaksan 0-3 yaş çocuk katından senin için emzik isteyebilirim" deyip, kaşlarımı çattım ve dim dik bir bakış attım.