Bir bakıcı olarak işe başlıyorsun ve baktığın çocukları çok seviyorsun ardından patronuna aşık oluyorsun bu mümkün müydü daha doğrusu bir aile olabilecekmiydik?
Düşüncelerime şom veren şey Minel'in ağlama sesleri idi. Kafamı girişe çevirdiğimde Minel kıpkırmızı olmuş bir şekilde ağlıyordu.
Bebeğimin hemen yanına koşup onu Gülce'nin kucağından aldım. Kokusu beni büyülüyordu, Minel kollarını bana sardığında onu iyice bağrıma bastım
Minel sakinlemiş hatta uykuya bile dalmıştı. Arabadan puseti almıştım nolur ne olmaz diye. Minel'i pusete yatırdım o sırada bacağıma biri sarılmıştı.
Bunun kim olduğunu anlamak zor değildi. Göktuğ'yu dizime oturtturdum ve sarıldım.
O sırada doğumhanenin kapısı açılmıştı, gözlerim duvardaki saati bulduğunda 40 dakikadır burda olduğumuzu anladım.
Hemşire kapıdan çıkar çıkmaz hepimiz ayaklanmıştık. " Hemşire karımın ve bebeğimin durumu ne acaba " diye öne anlamıştı Yavuz.
Hemşire maskesini çıkartıp bize gülümsedi ardından hepimizi deli gibi mutlu edecek o cevapı verdi.
" Hastanın da bebeğin de durumu gayet iyi az sonra ikiside normal odaya alınacaklar " dedi kadın tam gidiyordu ki Yavuz kadının kolunu tutup durdurmuştu.
"Cinsiyeti ne Bebeğimin biz sürpriz olsun istemiştik de" kadın önce şaşırıp sonra gülümsemişti . " Erkek " dedi kadın ve yanımızdan uzaklaştı.
Yavuz Şoka girmiş bir şekilde olduğu yerde duruyordu . Biz Gülce ile birbirimize sarılırken Yavuz ve Furkanlar da birbirlerine sarılıyorlardı.
Bizim ayrılmamızla doğumhanenin kapısı açılmıştı ve sedyede İrem ile birkaç doktor çıkmıştı.
Yavuz hemen İremin yanına giderken bizde İremin kalacağı odayı öğrenmiş odaya gitmiştik.
Kerem Hastanenin yanında ki süscüden erkek bebek süsleri almıştı ve şu an iki poşetle yanımıza gelmişti.
Biz Gülce ile hemen poşetlere saldırırken çocuklar kendi aralarında şişirilmiş balon ile oynuyordular.
_________________
Süslemeyi bitirdiğimizde şöyle bir etrafı süzdüm gerçekten güzel olmuştu. Eyvah Biz kıyafet almamıştık. Hemen Furkan'ın yanına ilerledim
Sesimi kısık tutmaya çalışarak;
" Furkan İremin kıyafetleri yok yanında iki dk onların evine gidip kıyafetlerini almamız lazım " dedim Furkan da onay verdiğinde Gülce ye haber vererek Hastaneden çıktık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Melis-Yel: Zehir koymaya çalışırken yakalanan ben
238 beğenme 60 yorum
Elifcrl: Kesinlikle bu yemeği bize yapmıyor
HiradeğilMira: B- Balım bu yemeği bize yapmadın değil mi
MrBerk: Dm kutunda seni bekliyorum
Yorumlar kısıtlanmıştır
Melis-Yel
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Melis-Yel: ☕️
İsteklere geçip gelen istekleri kabul ettim.
Gülce_Kaya01 sizi takipetmek istiyor
İremHB-Çevikk sizi takip etmek istiyor
Kerem_Kaya sizi takip etmek istiyor
Yavuzz*Çevik sizi takip etmek istiyor
PoyrazŞen:) sizi takip etmek istiyor
İstekleri kabul edip instagramdan çıktım, gözlerim Furkan'ı bulduğunda onun gözleride benim gözlerimdeydi.
Gözlerini ilk kaçıran o olmuştu, yani sonuçta yoldayız valla göz teması kurucaz diye nalları dikebilirdik.
Araba durduğunda bizim siteye gelmiştik, ama bu sefer bizim binanın çaprazına girmiştik .
Furkan ile birlikte binaya girip asansöre bindik. 5. kata geldiğimizde asansör durmuştu. Asansörden inip Yavuz'un bana verdiği anahtar ile kapıyı açtım.
Ev krem ve kırık beyaz rengindeydi. Bebek odası yazan odaya girdim oda bembeyazdı. Hızlıca beşiğin yanında ki bavulu aldım.
Bavulu açtığımda zaten içinde gerekli eşyalar vardı, hızlıca sap yerini çıkartıp salona kadar çekiştirdim.
Salona gelince sapı hemen Furkan'ın eline tutuşturdum ve yüzüme zafer gülüşümü yerleştirdim. Furkan bana hayretler içinde bakıyordu.
"Ne bakıyorsun hadi gidelim " diyip elimle kapıyı gösterdim. Furkan kafasını yukarı kaldırarak bir şeyler mırıldanmıştı.
_____________________________
Hastaneye geldiğimizde resepsiyondan İremin kaldığı odayı öğrenmiştik.
Odaya girdiğimizde herkes buradaydı. Göktuğ " anne" diyip bana sarıldı bende onun sarılmasına karşılık verdim.
Gözlerim bebeği bulunca İrem'e ne kadar benzediğini farkettim, hemen küvezin yanına geldim ve bebeğe bakmaya başladım.
" İsmi ne" diye bir soru yönelttim İrem'e, İrem Yavuz'u yanına çağırdı ve biraz fısıldaştılar.
İrem yüzündeki gülümseme ile bebeği kucağına aldı. Biz ise meraklı bir biçimde İremlerin ağzından çıkacağı İsmi bekliyorduk.
İrem bebeğinin anlını öptü;
" İsmi Aras Efe " dedi İrem. Biz hepimiz İrem ile Yavuzu tebrik etmiştik.
