Chapter 105
ရှန့်ချီတောင် ဧကရာဇ်နန်းတော်တွင်...
ညလင်းပုလဲများကြောင့် အခန်းအတွင်း၌ နေ့အချိန်ကဲ့သို့ လင်းထိန်နေလျက်ရှိသည်။ ကျောက်စိမ်းပြား ကိုင်ထားသော ပုံရိပ်က စာအုပ်စင်ရှေ့တွင် ရပ်နေသည်။ ထိုရှည်သွယ်သောပုံရိပ်က အဖြူရောင်ဝတ်ဆင်ထား၍ ရွှေသရဖူကို ပန်ဆင်ထားသည်။
အခြားတစ်ဖက်မှ လှုပ်ရှားမှုမရှိ၍ သေချင်ယောင်ဆောင်နေကြောင်းကို တွေ့သောအခါ တိယွင်ယွီက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ ကျောက်စိမ်းပြားကို အတန်ကြာစိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ဝတ်ရုံလက်ကိုခါ၍ အခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။
သူ နတ်ဆိုးနယ်မြေကို သွားရမယ်...
တံခါးအပြင်ဘက်တွင် ဒုက္ခရောက်နေပုံရသော ပုံရိပ်တစ်ခုက စိတ်မရှည်စွာ မရပ်မနားရှေ့နောက် လျှောက်နေလျက်ရှိသည်။
"ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ..."
"အမ်..."
ရုတ်တရက် အသံကြားလိုက်ရခြင်းကြောင့် ရှုရှင်းချန်က လှည့်၍ ထိတ်လန့်နေသော အမူအရာဖြင့် တံခါးဘက်သို့ကြည့်လာသည်။
"ခမည်း...ခမည်းတော်က အခုထိ အနားမယူရသေးဘူးလား..."
တိယွင်ယွီ : "ကိုယ်တော့်ဆီက ဘာလိုချင်လို့လဲ..."
ရှုရှင်းချန် တံခါးအပြင်ဘက်တွင်ရှိနေသည်မှာ နာရီဝက်ခန့်ကြာမြင့်နေပြီဖြစ်သည်။ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တံခါးခေါက်ရန်ကြိုးစားခဲ့သော်ငြား ယခုအချိန်က ဧကရာဇ်၏အနားယူချိန်ဖြစ်နေသဖြင့် မနှောင့်ယှက်ရဲသောကြောင့် ဒေါသဖြစ်စွာလက်ပြန်ရုတ်ခဲ့ရလေသည်။
ရှုရှင်းချန်က တိယွင်ယွီကို ကြည့်၍ပြောလာသည်။
"ချီလင်မြို့မှာ တစ်ခုခုဖြစ်နေတယ်လို့ ကျွန်တော်ကြားခဲ့တယ်...အဲဒီမှာရှိတဲ့ ဧကရာဇ်နန်းတော်က သူတွေ အဆင်ပြေလားသိချင်လို့ပါ...ကျန်းမြောင်မြောင်တို့ ကျင်းရှောင်ကျို့တို့...အဆင်ပြေကြရဲ့လား..."
သူ နန်းတော်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ချီလင်မြို့ကြီး ပရမ်းပတာဖြစ်နေသည်ဟု သတင်းပိတ်ဆို့ထားသည့် ကြားမှ အနည်းငယ် ကြားခဲ့ရသည်။
