Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" မနက်ဖြန် နေ့လည် ရိုက်ကွင်းအမီ ပြန်လာခဲ့ပါမယ်။
သူအရမ်းပင်ပန်းနေပုံရတာမို့ သေချာနားလို့ရအောင်လို့ ခေါ်လာခဲ့လိုက်တာ။
အခုဆေးသောက်ပြီးအိပ်နေပါတယ်။
Company ကိုလည်းပြောထားပြီးသားဆိုပေမယ့်
ဒီကပြန်လာရင် Company ကိုလာပြီးဆွေးနွှေးစရာရှိသေးလို့ ကျွန်တော့်မန်နေဂျာကနေတစ်ဆင့် ဆက်သွယ်လိုက်ပါမယ်။
မန်နေဂျာnim လည်း ပင်ပန်းသွားပါပြီ"
မီဂျင်းတစ်ယောက်
ဖုန်း call အစမှ အဆုံးတိုင်
" ဟုတ်ကဲ့ သိပါပြီ "
တစ်ခွန်းမှလွဲ၍ ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်လောက်အောင် ရင်တွေတုန်နေသည်။
ရင်မတုန်ဘဲရှိပါ့မလား
အခု ဆောနူးက Jay နဲ့အတူ ပင်လယ်ဘက်သို့ပါသွားပြီး
ဖုန်းဆက်တာတောင် ဆောနူးမကိုင်ဘဲ Jay က ကိုင်သည့်အပြင် ဖုန်းချခါနီးမှာလည်း အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ တိုးလျသော ဆောနူးအသံလေးကို တစ်စွန်းတစ်စ ကြားလိုက်ရသေးသည်။
ဒါက နှစ်ယောက်အတူတူ တော်တော်လေးနီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေတဲ့သဘောပဲမဟုတ်လား။
ရိုက်ကွင်းမှာ ဒဏ်ရာရသွားမှန်းသိရလို့ စိုးရိမ်တကြီး ဒဏ်ရာအခြေအနေကြည့်ဖို့သွားတာတောင် ကြည့်ခွင့်မရလိုက်ဘဲ ကိုယ့်ထက်အရင်ဦးအောင် ခေါ်သွားတဲ့ Jay ကြောင့် ဆေးခန်းကိုနောက်မှ အပြေးအလွှားလိုက်သွားရသည်။
ဆေးခန်းရောက်တော့လည်း Jayက ဆောနူးအနားက
မခွာဘဲ ဆရာဝန်စစ်ဆေးချိန်မှစပြီး ဒဏ်ရာချုပ်ပြီးသည်အထိ ဘေးမှာတစ်ချိန်လုံး ဆောနူးလက်ကိုကိုင်ကာရှိနေပေးနေသည်မို့ မီဂျင်းနှင့် Jay ၏ မန်နေဂျာ နှစ်ယောက်သား ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာပင်အခြေအနေစောင့်ကြည့်နေရသည်။
