Gerçek ailem

7. bölüm: YOK ARTIK!

öncelikle bu bölüm size kalp krizi falan geçirtebilir haberiniz olsun:))))))))))))

iyi okumalarrrrrrrrrrrrr

              ************************************************************************

''meyaba''

Dede bana inan. O sırada Lodos söze girdi.

''Küçüğüm hani Atlas'ın da sana söylediği gibi dedem babama velayet davası açılacak bu gün.''

düşündüm. ve en iyisine karar verdim.

''Dede bey Sizinle baş başa konuşabilir miyiz?''

Lodos kaşlarını  çattı ve salonu terk etti.

''öncelikle dede bey, kimsenin arasını bozmak istemiyorum. - konuşurken gözlerimi dolduruyordu - ne abilerimle babalarının arasını nede sizinle oğlunun arasını bozmak istemiyorum. bence yurtta kalmak için benim en iyisi olacak. Yarın 17 olacağız. son 1 yıl sonra abilerimle yaşarım. belki de kendime ait bir ev alırım. yani kimsenin arasını bozmak istemiyorum. Siz oğlunuzu seviyorsanız, gözlerinizde görebiliyorum. babam da abimleri seviyor. beni seven kimse yok benim için sorun değil yurtta kalmak. ''

gözlerim çok dolmuştu. ağlayamam. bakışlarımı yere indirdim.

''yurtta mı kalmak istiyorsun?''

sesi titremişti. Beni yeni tanıyordu. niye üzülüyorum ki?

''hayır, onu söyleyemedim. hayatım boyunca ne annem ne babam nede abim oldu yani yalnızlığa alışığım. Aranızın bozulmasını istemiyorum. benim yüzümden olmaz. Aranızın benim yüzünden bozulmasını istemiyorum. ama her hafta beni görmeye gelirsiniz. Heyecanla bekliyorum''

gözyaşlarımı tutamadım . ağlamaya başladım. dede bey ağlıyordu. ben abimlerden ayrı kalmak istiyorum ama babalarıyla aralarının da bozulmasını istemiyordum.

  ''fedakarlık'' bu kelimeyi 5 yaşındayken annemden öğrenmiştim. beni babamdan korumak için hep kendini feda ederdi. yine yalnız kalıyordum. bu sefer kendi isteğimle bencil tarafımı susturarak. 

gözyaşlarımı sildim ve burukça gülümsedim.  

''sizi özleyeceğim.''

bana sıkıca sarıldı.

''bu bir veda değil torunum. her hafta yanına geleceğim. hatta babaanneni de getireceğim.''

''sizi bekleyeceğim.''

kapı çaldı. bir kaç dakika sonra Lodos elinde yemek poşetiyle içeri girdi. 

                                                 ******************************************

yemek yedikten sonra arabaya bindik. annemlerin yaşadığı eve gidecektik. korkuyordum hem de çok.  nefes alamıyordum.  araba durduğunda kalbim hafif sızlamaya başladı. bu kocaman ev de bana yer yoktu. ikizimden nasıl ayrılacaktım ben? Demir'imi nasıl bırakacaktım? 

arabadan inip eve doğru yürüdük. beni atlas abimin bulduğunu söylemeyecektik. dedemin bulduğunu ve .  Lodos'a haber verdiğini diyecektik.  dedem kapıyı çaldı. 

Demir kapıyı açınca hemen üstüne atlayıp sarıldım. o sırada dedem ve Lodos içeri geçti. demir kollarını bana sıkıca sarmıştı gözlerinin içi kıpkırmızıydı. yanaklarını öpüp sıktım.

''Deniz'im seni çok özledim. çok endişelendim.''

''Demir'im bende seni çoooook özledim. babamın düşüncesini biliyorum. yurda gideceğim. ''