Chapter 107
သူ၏အတွေးများကို သိရှိပြီးနောက် ရှန်းလျိုရှန့်က ထိုသူကို တွေ့ရန် မစောင့်နိုင်တော့ချေ။ သို့သော် သူထွက်ခွာချိန်တွင် စိတ်ထဲသို့တစ်စုံတစ်ခု ဝင်ရောက်လာသဖြင့် ရပ်တန့်လိုက်ရသည်။
သု့လက်ကိုဆန့်၍ လည်ဂုတ်ကို ထိကြည့်လိုက်သည်။
နှလုံးသွေးတစ်စက်က သွေးထောင်ချီထက် ပို၍ အဖိုးတန်သည်။ ကူပိုးကောင် သေ၏ မသေ၏ကိုမူ သူမသိသော်ငြား အချစ်ပန်းက သူ၏လည်ပင်းအနောက်ဘက်၌ ရှိနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
ဤအကြောင်းစဉ်းစားမိချိန်တွင် သူ၏စိတ်နှလုံးတွင် ထူးခြားသောခံစားချက်တစ်ခုကို ခံစားမိလာသည်။
အချစ်ပန်းကူပိုးကောင်၏ တိုက်ခိုက်သည့်မြင်ကွင်းမှာ သူ့စိတ်တွင်း၌ မရှင်းမလင်းဖြစ်နေသည်။ သူခပ်ရေးရေးမှတ်မိသည်မှာ ကူပိုးကောင်၏ လှည့်စားမှုကိုခံရပြီးနောက် ကျိုးရွှမ်လန်လည်ပင်းရှိ ပြောင်းပြန်အကြေးခွံကို သူနမ်းမိသွားသည်။
ပြောင်းပြန်အကြေးခွံက နဂါးခန္ဓာကိုယ်တွင် အထိရှလွယ်ဆုံး အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည်။ ဤအခြေအနေသည် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ဖြားယောင်းသကဲ့သို့ပင်ဖြစ်နေခဲ့သော်ငြား ကျိုးရွှမ်လန်က သူ့ကို လုံးဝမထိခဲ့ပေ။ အဖိုးတန်သည့် နှလုံးသွေးကို အသုံးပြု၍ အချစ်ပန်းအဆိပ်သက်သာစေရန်သာ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။
ရှန်းလျိုရှန့် စိတ်လှုပ်ရှားရာမှ ငြိမ်သက်သွားပြီး ဆောင်းဦးလေပြည်က သူ့ရှေ့တည့်တည့်မှ သစ်ရွက်ကြွေများကို လှည်းကျင်းသွားသည်အား မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်က သူ့ကို ထိုမျှလောက် စိတ်မဝင်စားခြင်းမဟုတ်လျှင် သူက ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့်သာ ပြုမူပေလိမ့်မည်။ သို့သော်ငြား သူက စင်စစ် တပည့်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်နေဆဲပင်။ ဆရာဖြစ်သူကို လေးစားချစ်ခင်ပြီး ကယ်တင်နိုင်ရန် နှလုံးသွေးကို အသုံးပြုရန်ပင်ဆန္ဒရှိသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်က သူနဲ့ အရမ်းလေးနက်တဲ့ ဆရာတပည့်ဆက်ဆံရေးရှိတာပဲ...
ရှန်းလျိုရှန့်၏မျက်လုံးများက မျက်ရည်များပြည့်လာသော်ငြား နှလုံးသားက အေးခဲနေသည်။
