Ölüler Geçidi

ZAYIF

Sabaha kadar uyumamıştım. İyi ama uykusuz kaç gün dayanabilirdim? Her şeyin bir çözümü vardır. Bundan nasıl kurtulabilirdim? "Ah!" Ama bu nasıl olur? O yaratığın rüyamda kolumu kestiği yer kapalı bir yaraydı. Ama o rüyaydı... Bu yara izi burada olmamalıydı. Bu gerçek olamaz! Bu yaratık çok tehlikeli. Aslında... O şey bizi öldürebilirdi ama yapmadı. Muhtemelen bu bir uyarıydı. Buna bir çare bulmalıydım. Ben böyle düşünedururken Aisha yanıma geldi. "Gloria dün gece kabus gördün sanırım. İyi misin?" "Evet, iyiyim teşekkür ederim." Aisha bıkkın bir şekilde nefes verdi ve gözlerime baktı. "Gloria bana yalan söyleme. Bir sıkıntın var. Çok düşünüyorsun ve hep meşgul oluyorsun. Kendine bu kadar yüklenme ve derdin olduğunda bana anlat."

AİSHA

*Kabus gecesi*

Boğazım kurumuştu. Su içmek için kalktığımda Gloria'yı terler içerisinde yatakta kıvranırken gördüm. Kabus görüyordu anlaşılan. "Gloria uyan rüya görüyorsun. Gloria?" Gloria'yı uyandırmak amacıyla sarsmak istedim. Omuzlarını kavradım ve gözlerimin kapandığını hissettim.

"Evet, Gloria ben aklını okuyabilirim yani en azından yalnızca bu durumda. Ups! Sanırım sürprizi kaçtı."

Ne? Sanırım şu an Gloria bu rüyayı görüyor ve ben de bir şekilde buna şahit oluyorum. Aynalardan birinin içindeydim sanırım. Bir anda yanımda bir şey belirmesiyle irkildim. Bu Gloria'nın rüyasındaki yaratıktı... "Evet, ben orada gördüğün yaratığım." Kahretsin gerçekten akıl okuyor! "Evet, akıl okuyorum. Toz tutmuş eski anılarını hatırlatmamı ister misin?" Korkunç sırıtması o iğrenç yüzünde çok ürkütücüydü. Gergindim ama rahatlamaya çalıştım. Bir zayıf noktası olmalıydı. Birden korkunç sırıtmasının yüzünde kapladığı alan azaldı. Şaşırmış ve ürkmüş görünüyordu. Birden boynumda ellerini hissettim. "Zayıf noktam mı? Bunu asla öğrenemeyeceksin! Tüm sırlarını öğrendiğimde hala bu kadar rahat olabilecek misin? Bunu görmek için sabırsızlanıyorum." Nefes alamıyordum. Sonra birden bir cümle duydum.

"...Geçmişe karışan her anım benden bağımsız bir parça. Ben tek başıma bu yapbozun tamamıyım. Ben ne yarımım ne eksik. Ben şu anımla bütünüm."

Bu işe yarayabilir miydi? Bir anlığına kendimi boşlukta ve her şeyden bağımsız hayal ettim. Geçmişimden ve benliğimden vazgeçtim. "Hadi bir anımı söylesene!" Yaratık sarsılmış gibiydi. "5 yaşınızdayken Gloria ile ölü bir kedi gördüğünüz için ağlıyorsunuz." Bu şey kendini çok zeki sanıyordu. Sırıtışına karşılık ben de sırıttım. "Bu Gloria ile ortak anımız. Gloria şu an seni engelleyemediği için buna erişebilmen çok normal. Hadi Gloria'dan bağımsız yaşadığım bir anımı anlat bana." Deliriyor gibi görünüyordu. Ellerini boğazıma doladı. "Seni öldüreceğim! Bunu o sürtüğe anlatamazsın!" Aklıma çok çılgınca bir şey geldi. Sanırım aklımı okuduğu için olmalı ki yaratık korkmuş görünüyordu. Gözlerini kocaman ayırmıştı ve boğazımdaki elleri de daha sıkıydı. "Aklından bile geçirme seni aptal küçük cadı!" Aynadan baktığımda Gloria gitmişti ama Alex hala oradaydı. Karşımdaki yaratığın karnından yaralandığını hayal ettim. Ardından yaratığın akıl okuma yeteneğinin kaybolduğunu hayal ettim ve bu berbat rüyadan uyandım. Ama burada tuhaf bir şey vardı. Gloria hala uyuyordu. Anlaşılan aynadaki zaman akışı farklıydı. Hemen yerden kalkıp yatağıma yattım. Gloria bunu olduğu gibi bilmeyecekti. Bu onu daha fazla endişelendirirdi. Kafası zaten karışıktı daha fazla karıştırmak istemiyordum. Onu böyle görmek canımı yakıyordu. Sabah olunca onu yine derin düşüncelerle boğuşurken gördüm. "Gloria dün gece kabus gördün sanırım. İyi misin?" "Evet, iyiyim teşekkür ederim." Bıkkın bir şekilde nefes verdim ve gözlerine baktım. "Gloria bana yalan söyleme. Bir sıkıntın var. Çok düşünüyorsun ve hep meşgul oluyorsun. Kendine bu kadar yüklenme ve derdin olduğunda bana anlat." Gloria gülümsemeye çalıştı. "Aisha, ben gerçekten iyiyim." "Gloria iyi olmadığını biliyorum. Aynı kabusu ben de gördüm." Gloria şaşırmıştı. "Sen, ne?" "Beni görmedin çünkü ben aynanın içerisindeydim. O yaratık sizin yanınızdayken aynı zamanda benim de yanımdaydı. Gloria, ben onun zayıf noktasını biliyorum. Bir anlığına kendimi boşlukta ve her şeyden bağımsız hayal ettim. Geçmişimden ve benliğimden vazgeçtim. Bunu yaptıktan sonra yaratık anılarımı okuyamadı. Sonra aklıma başka bir şey daha geldi. Karşımdaki yaratığın karnından yaralandığını hayal ettim. Ardından yaratığın akıl okuma yeteneğinin kaybolduğunu hayal ettim ve uyandım."