Zincir +18

"Sussana Be Kızım"

Merhabalar uzun bir süre bölüm gelmediği için üzgünüm,kendimi toparlamak zorundaydım.
Yeni bölümle sizlerleyim,oy veren arkadaşlara çok teşekkür ediyorum,iyi okumalar.🐰

ᡕᠵ᠊ᡃ່࡚ࠢ࠘⸝່ࠡࠣ᠊߯᠆ࠣ࠘ᡁࠣ࠘᠊᠊ࠢ࠘𐡏 * + .♡ *:･ﾟ

Sevildiğini hissettin mi hiç,
bedenin sarmalandı mı bir kolla?
Kalbin ele alındı mı birisi tarafından,
o sıcaklığı hiç hissettin mi bilmiyorum ama ben Tuna varken hissediyordum.
Küçücük çocuktu fakat sevgi göstermesini çok iyi biliyordu...
Uyurken saçlarımı okşuyor,sımsıkı sarılıyordu.
Peki dünyanın Tunayla alıp veremediği neydi?
Masum olması mıydı?
Küçük bir bedene sahip olması mıydı
yoksa küçücük bedene sığdırdığı kocaman kalbinin olması mı?

-Tanrısal anlatım-

Çiçekler soldu,çimenler soluklaştı ağaçlar yaprak döktü.Bu sonbaharda
ne gelen oldu ne giden...
Bu mevsim de kimsesiz kaldı Derin.
Çiçekler açtı,çimenler yeşilleşti, ağaçlar can buldu ilkbaharda.
Gelen giden var mıydı?
Yoktu.
Derin de bu yalnızlığa katlanamayıp Zinciri aramaya başladı,her yerde,sokak sokak.
Belki de abartısız her evi gezmiştir,ne Zincire dair bir eşya bulabilmişti ne de kendisini.
Pes etmişti tam da fakat Tanrı alay eder gibi tekrar bir umut vermişti ona,Zincirin Ankara'da olduğunu onun arkadaşlarından öğrenmişti.
Fırsatı ayağına kadar gelen Derin,bu fırsatı geri çevirmeyecekti.

-Derinin ağzından-

Elimdeki bilete ve arkamdaki eve bakışlar atıyor,kararsız bir şekilde ayakta bekliyordum.
Ankaraya gidecektim fakat arkamda bırakacak olduğum bu ev ve bu evdeki anılar benden çok şey götürecekti.
Artık bu evde durmak için bir sebebim yoktu,bu evi güzelleştiren tek şey Tunanın varlığıydı,o da olmadığına göre gidebilirdim artık.
Ağır olan iki çantamı taksinin yakınına doğru sürükleyip adamın bagaja koymasını bekledikten sonra taksiye binmiştim.
Havalimanına geldikten sonraysa adama parasını verip göndermiştim,şimdi sıra eziyetli kısımdaydı,
kontrollerden geçmek...

-Zincirin ağzından-

-Ne demek bulamadım lan it!
-Abi vallaha bulamadım,gözümden nasıl kaçtı onu da anlamadım zaten.
-Çabuk bul onu,ona birşey olduysa var ya ölümlerden ölüm beğen yiğit!
-Tamamdır abi şüphen olmasın!

Ben bu aptala boşuna mı birşey emanet ediyorum?
Sahip çıksın diye söylüyoruz adam gözünden kaçırıyor,tam vurmalık da şimdilik işimi görse yeterli.

Yiğit gittikten sonra bir süre duvardaki fotoğrafla bakışmıştım,benim meleğim tam karşımda bana bakıyordu.
Bir gün kavuşacaktık,o gün çok yakındı fakat o güne kadar güvende olmalıydı.

3 ay önce

-Zincirin ağzından-

Tunanın minik bedenini kollarıma aldığım gibi dışarı çıkmış,onu gömmek için düzgün bir yer aramıştım.
Gömdükten sonra Derinin yanına gidecektim fakat kafama geçirilen şeyle neye uğradığımı şaşırmış, çırpınmaya ve görmediğim adamlara yumruk atmaya çalışmıştım fakat işe yaramamıştı.