Vuslat Kaplaner...
Dedesi tarafından koltuğuna oturtulabilmek için küçük yaştan itibaren türlü eğitim ve zorluğa katlanmak zorunda kalmış küçük varis.
Bedeni 24 yaşında genç bir kadının görünüşüne sahip olsa da gözlerinde, ruhunu haykırıyormuşçasına...
Yeni bir bölüme daha hoş geldinizzz oy vermeyi unutmayın lütfen♡♡
♡
Aşağıdan gelen konuşma ve ayak sesleriyle gözlerimi araladım. Gözlerimi ovuşturarak yataktan kalkıp terliklerimi giydim. Odadan çıkıp sarsak adımlarla en alt kata indim. Gözlerim yarı kapalı esneyerek son merdivenleri inerken bir anda sesler sustu.
Gözümü ovuşturan tek elimle bizimkiler dışında farklı yüzler görünce donup kaldım. Bana bakan tanımadığım insanlar da donup kalmıştı. Bir süre bakıştıktan sonra sol taraftan bir erkek sesi geldi. "Lan bu civciv mi benim kuzenim?!" O tarafa döndüğümde adamlardan biri onu söyleyen adamın ensesine vurdu. "Oğuz bir dur lan kız korktu."
Bana civciv diyen adamla göz göze geldiğimizde şaşkınlık ve hayranlıkla bana baktığını farketmek daha büyük şoka soktu beni. Kimdi la bunlar?
"Kızım bunlar bahsettiğim kuzenlerinden bazıları. Kahvaltıya geldiler." Dedi Müjde Hanım bana yaklaşarak. Tepki vermeden hala karşımdaki insanlara baktığımı gören Fatih Bey kahkaha attı. "Ulan haytalar yürüyün gidin yemek odasına kızımı korkuttunuz." Diğerleri de gülünce artık tepki vermem gerektiğini anlayıp odadakilere merhaba dermiş gibi kafa salladım. "Ben bir elimi yüzümü yıkayıp geleyim." Diyerek hızla indiğim merdivenleri çıkmaya başladım. Az önce Oğuz denen adamın kafasına vuran adamın sesini duydum. "Ne tatlı bir şeymiş bu ya..."
Hızla odama girip banyoya ilerledim. Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım. Giyinme odama geçip dolaptan bir hırka alıp üzerime geçirdim. Üzerimdekileri değiştirmemiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Makyaj masasına oturup tarakla saçlarıma çeki düzen verdim. Bir iki fıs vücut spreyi de sıkıp telefonumu da alarak odadan çıkıp aşağı indim.
Terliklerimle şıp şıp yürüyerek oldukça ses gelen yemek odasına giriş yaptım. Ben gelince yine sesler sustu. Tanımadığım bir adamla Atahan'ın arasındaki boş sandalyeye oturdum. Atahan'a dönüp saçlarını karıştırdım. "Günaydın cimcime." Cimcime demem şokla baksa da onu umursamayıp masadaki geri kalanlara döndüm. "Size de günaydın. Vuslat ben."
Çarprazımda oturan ve bana civciv diyen adam gülümsedi. "Tanıştığımıza memnun oldum Vuslat. Oğuz ben. En sevdiğin kuzenin."
"Hadi lan ordan, gevşek!" Diye bir karşılık aldı onun ensesine vuran adamdan. Sonra bana döndü. "Afedersin Vuslat, şunların yanında tutamıyorum kendimi. Ben Cihan. En büyük kuzenin oluyorum." Dedi son derece kibar bir şekilde. Ona başımı sallayarak gülümsedim.
"Emre ben. Tanıştığımıza memnun oldum." Dedi solumda oturan adam. Cihan'la benziyorlardı. Büyük ihtimalle kardeşlerdi. Sert bir duruşu vardı. Ama kibarlığını esirgememişti.
"Emir." Dedi sona kalan, benden bir iki yaş küçük olduğunu düşündüğüm çocuk. Yüzüme bile bakmamıştı. Adını söylemeye zahmet etme sebebi de alttan Oğuz'un bacağına vurmasıydı büyük ihtimalle. Toprak ve Sezgin'in takımına bir kişi daha eklenmişti anlaşılan. Biri bitmeden biri geliyordu.
