Soulful Eyes (Lesbian Intersex Story)

Chapter 18

Aisyah Cicecly

Mariin ko ipinikit ang aking mata saka mabilis na pinunasan ang nagbabadyang luha sa gilid ng aking mata.

Taimtim ako nagdasal muna bago inilapag ang kumpol na bulaklak na hawak sa gilid ng puntod ni Lola Pacita.

She has found peace in God's hands now. No more pain or suffering and she will be dearly missed by her family.

Her pure heart is truly admirable for looking after them despite not being related by blood.

Iyan ang kahanga hanga nagawa ni Lola Pacita. Walang katumbas ang kabaitan nagawa niya kila Faine at Kiana.

"Ate Aisyah."

Hinarap ko si Kiana na halatang galing pa sa pag-iyak. Niyakap ko siya ng mahigpit na lalong nag paiyak pa sa kanya.

Giving her a hug is the only way I know to comfort her.

It was difficult to come to terms with the fact that the only person who treated them like family and looked after them is no longer here.

"Everything is going to be alright. I won't leave you, I'll always be here for you whenever you need me." I reassured her.

Hindi na iba sa akin si Kiana. She's like a little sister to me.

"Salamat po talaga Ate Aisy parati po kayo andyan sa amin ni Ate Faine." aniya matapos humiwalay ng yakap at nag punas ng luha.

I flashed a smile at her to uplift her mood. "Kaya wag kana masyado malungkot. Lagi ka pa din babantayan ni Lola Pacita." saad ko na ikinatango at ngiti naman nito.

Losing a loved one is a challenging experience. It's hard to know where to begin when they're no longer a part of our lives.

Kaya ipinangko ko sa sarili ko na hindi ko pababayaan si Kiana. Mahirap ang mawalan ng kinikilalang magulang.

Naglakad na kami patungo sa kinaroroonan ng iba pa naming mga kasama.

Ang ilan sa mga nakipag libing ay umuwi na pero may iba pa din naman ang naiwan. Kinausap ko si Joy na isabay na nila ni Amir si Kiana sa pag-uwi. Gusto ko pa kasi makausap si Faine.

Mula pa kanina ay pansin ko na ang pagiging tahimik niya at walang imik.

Tangi si Kiana lang ang nakikipag usap sa mga lumalapit na nag paabot ng pakikiramay.

"Faine." mahinang tawag ko.

Napahinto naman ito sa kanyang ginagawa at humarap sa akin.

"Isasabay na nila si Kiana sa pag-uwi." malumanay ko saad ng tumapat nako sa kanya.

Walang bakas na kahit anong emosyon ang kanyang mukha tangi pag tango lang ang kanyang tugon sa akin.

Sa totoo lang ay hindi ako sana'y na makita siya'ng ganto. But it's understandable anyway. Losing her grandmother caused her an immeasurable amount of pain.

"We should talk. There's something I have to tell you." I said.

She just simply nods at me.

Pinauna na namin umalis ang tatlo at naiwan kaming dalawa ni Faine. We got separated at the cemetery, I don't think it's the best place to chat.

"I believe there's a coffee shop close by, shall we check it out?" aya ko at dahil parang wala pa din ito imik ay nauna nako naglakad patungo sa kotse ko.

Wala na rin siya nagawa kundi ang sumunod sa akin dahil may motor din siyang dala.

Pagdating sa cafe ay nag order lang ako ng tig isang coffee at slice ng cake namin.