စားဖိုမႉးေလး၏ အင္ေမာ္တယ္လမ္းခရီးစဥ္:
အခန္း (၄၂) ။ အဆင့္သုံးဆင့္ျမင့္ လက္ဖက္ရည္တင္တဲ့စင္ ႏွင့္အတူ...
စာၾကည့္တိုက္ရဲ႕ ဆယ့္ႏွစ္ထပ္ေျမာက္၌
ဆူးယြိသည္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္းျဖင့္ ဆိုဖာအေပ်ာ့ေလးေပၚ၌ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္လ်က္သားျဖင့္ ေလ့လာမႈျပဳေနေလသည္။
သူမသည္ သူမေဘးနားရွိ ယြိတုံး ကို ညင္သာစြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ "ပထမအဆင့္ကို နားလည္ၿပီလား?"
အျခားတပည့္အမ်ားစုကေတာ့ တရားထိုင္ဖို႔ရန္အလို႔ဌာ အလ်င္စလိုလုပ္ေနၾကေဘသည္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေသာ ဟန္၀မ္ေအာ္ တစ္ဦးတည္းသာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရန္ လာခဲ့ေလၿပီး နားစြင့္လ်က္နားေထာင္ေနေလသည္။
ယြိတုံးလည္း ရွက္သြားကာ "ဟုတ္ကဲ့၊ ဒုတိယစာမ်က္ႏွာရဲ႕ ပထမအဆင့္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ၿပီ။ စုစုေပါင္း စာေၾကာင္းတစ္ဆယ့္ႏွစ္ေၾကာင္းနဲ႔ စာလုံး တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္လုံးရွိတယ္။ အဲ့တာက စိတ္ဝိညာဥ္အေရာင္အဝါ လွည့္ပတ္မႈကို အႀကိမ္သုံးဆယ့္ကိုးႀကိမ္ ျဖစ္ေစပါတယ္"
ဟန္ဝမ္ေအာ္၏ လက္ထဲက လက္ဖက္ရည္ခြက္သည္ စားပြဲေပၚသို႔က်သြားေလေတာ့သည္။
ေဝက်ိဳးကမူ က်ိခ်ဳံးေတာင္ထိပ္ တပည့္တစ္ဦးစီ၏ ေနာက္ဆုံးတိုးတက္မႈႏွင့္ က်င့္ႀကံမႈအဆင့္ကို မွတ္တမ္းတင္ေနေလ၏။
သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ႔လက္ထဲမွ ေက်ာက္စိမ္းစာလိပ္သည္လည္း လြတ္ထြက္သြားကာ သူ႔ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေအာက္သို႔ လွိမ့္သြားေလေတာ့သည္။
ယြိတုံး ကိုယ္တိုင္လည္း သူတို႔၏ ထိတ္လန႔္မႈကို သတိမထားမိပုံရသည္။ "ေနာက္မွ ဆက္ၿပီး နားလည္လာပါလိမ့္မယ္ ။ ဆယ့္တစ္ထပ္အလႊာရဲ႕ အေရွ႕ေတာင္ဘက္မွာရွိတဲ့ ဒုတိယစာအုပ္စင္ေရွ႕ သုံးေပခြဲအကြာေလာက္မွာ ထိုင္ရရင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ က်င့္ႀကံမႈအရွိန္က ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္း တိုးလာလိမ့္မယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ ဒုတိယအဆင့္ကို ျမန္ျမန္ေရာက္ေလာက္္တယ္ ..."
ဟန္၀မ္ေအာ္သည္ သူမ၏ သြယ္လ်ေသာ မ်က္ႏွာကို ပင့္ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ျခင္ေဆးနံ႔ ရႉထားသကဲ့သို႔ႏွယ္ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ စိုစြတ္ေနေလသည္။
