Omegaverse Two Lucky People/Hyunlix

Pişmanlık

Hyunjin'in yanağından bir göz yaşı süzüldü. Titrek sesiyle konuşmaya başladı.

Hyunjin: Minho ben doğru mu görüyorum

Minho: Neyi?

Hyunjin: Ni-Ki ve Felix sevgili mi?

Minho'nun gülümsemesi solmuştu. Arkadaşı bunu hak etmişti.

Minho: Hyunjin evet onlar sevgili ve bu senin suçun!

Hyunjin: Ne sikim saçmalıyorsun benim be suçum var

Minho: Sen aptal gibi çocuğa ters davrandın ve Jisu ile sevgili gibi davranarak hayatının hatasını yaptın

Hyunjin: Hayır bir insan sevdiğinden vazgeçemez

Minho: Felix'in duyguları sevdiği insanların duygusundan sonra gelir o böyle birisi

Hyunjin: Hayır yalan söylüyorsun Minho yalan söylemeyi kes!

Minho alaycı bir şekilde güldü.

Minho: Ben yalan söyleyeceğim ha! Aynen Hyunjin benim işim gücüm kalmadı sana yalan söyleyeceğim

Hyunjin şiddetli bir şekilde ağlamaya başladı. Minho Hyunjin'in yanından ayrılıp Felix'in yanına gitti.

Minho: Eve gelmeyecek misin?

Felix: Bu gün Ni-Ki ile biraz dolaşacağız onunla vakit geçirmek istiyorum hyung

Minho: Anladım... Ni-Ki kardeşime dikkat et başına bir şey gelirse kendini öldü bil

Ni-Ki: Tabikide Minho kardeşine göz kulak olacağım... Hadi bebeğim gidelim

Elini Felix'in beline yerleştirdi ve okuldan uzaklaştılar. Bu ilk dateleri idi. Ni-Ki Felix'i çok seviyor aynı zamanda ise çok kıskanıyordu. Başka bir alfa ona yaklaştığı anda içinde bir kıskançlık ateşi körükleniyordu.

Felix: Ni-Ki hadi aşkım gel lunaparka gidelim

Ni-Ki: Tamam bebeğim gidelim

Ni-Ki Felix'in elinden tuttu ve birlikte lunaparka gittiler. Birlikte oldukça iyi vakit geçiriyorlardi. Hyunjin ise evde sadece odasını dağıtıyordu. Kendini sakinleştirmek için resim çizmeye başladı.

Nedir sendeki bu güzellik?
O kahve gözlerin
Kemersiz küçük burnun
Nedir bu ahenk suratında

Hayranım sana kendi benliğine
Hayranım senin yüzüne dağılmış kahveliklerine
Hayranım senin o kalp dudaklarına

Ne zaman baksam gözlerine
Maraton koşar kalbim senin için
Sen ve ben iki zıt kutup kavuşması
Elbette zor ancak bir emel vardır
O da şudur ya sen vazgeçersin kendini kandırmaktan
Yada ben vazgeçerim seni kandırmaktan
Her iki koşul sağlanırsa eğer
Elbette bizde ereriz mutluluğa

Bir yandan bu uydurduğu şiiri söylerken bir diğer yandan ise resmi çiziyordu. Resim henüz minik bir taslaktı. Ancak şimdiden büyüleyici gözüküyordu. Birkaç saate geçmişti. Resim şu anda tamamen hazırdı birkaç ufak dokunuş bekliyordu. Hyunjin saatin geç olduğunu fark etti aşağı yemek yemeye inmişti. Masanın başında gördüğü kişi ile gülümsedi.

Hyunjin: Jin amca!

Jin: Seni çok özledim yeğenim

Hyunjin amcasına sarıldı. Uzun zamandır görmüyordu sonunda o özlediği aile sevgi ve şefkatine sahip olabilecekti. Amcası yeğeninin sırtını patpatladi.